28 Ιουνίου 2018

Ανάλυση: Το φιάσκο της συμφωνίας για το χρέος σηματοδοτεί το τέλος των αυταπατών

Η πολυδιαφημισθείσα ελάφρυνση του χρέους, που τάχα θα οδηγούσε στην έξοδο από την κρίση, θα καθιστούσε το χρέος βιώσιμο, και ως εκ τούτου θα επέτρεπε ξανά τον εύκολο δανεισμό από τις αγορές και θα οδηγούσε σε ανάπτυξη, κατέληξε σε φιάσκο:


Η συμφωνία για το χρέος είναι χειρότερη από όλες τις εναλλακτικές που κουβεντιάζονταν τόσα χρόνια, και προβλέπει την μέχρι δεκάρας αποπληρωμή του χρέους από τη χώρα, με αφόρητο βάρος για το λαό και μηδενική επιβάρυνση για τους δανειστές, καθώς και τον ασφυκτικό έλεγχο της συνέχειας των μνημονίων για τα επόμενα 42 χρόνια.

Δείτε ολόκληρη τη συμφωνία εδώ. Οι τίτλοι και οι επεξηγηματικές αναφορές είναι δικές μας.



Η συμφωνία για το χρέος


Ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, αναιμική ανάπτυξη, λιτότητα και ανεργία μέχρι το 2060

Από τα 4 σενάρια που εξετάστηκαν στα Eurogroup του 2017 (δείτε τα αναλυτικά εδώ), η συμφωνία του 2018 επιλέγει παραλλαγή του χειρότερου (Γερμανικού) σεναρίου, που προβλέπει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 (που έχουν ήδη ψηφιστεί με το τελευταίο μεσοπρόθεσμο), και 2,2% από το 2023 μέχρι το 2060! Το «πρωτογενή πλεονάσματα ίσα ή λίγο μεγαλύτερα από 2%» της απόφασης του 2017 γίνεται πλέον 2,2%. 

Δείτε παρακάτω τη σύγκριση των σεναρίων που συζητήθηκαν στο Eurogroup του 2017, και την κατάληξη του 2018 (με κίτρινο):


  • Μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα σημαίνουν πρακτικά ότι το κόστος της όποιας «αναδιάρθρωσης» το επωμίζεται αποκλειστικά σχεδόν η Ελλάδα μέσω της λιτότητας και της υπερφορολόγησης που δημιουργούν τα πλεονάσματα, με διαρκή μνημόνια δηλαδή διάρκειας 42 ετών, χωρίς κόστος για τους δανειστές. Μικρότερα πλεονάσματα, όπως το 1,5% που υποστήριζε το ΔΝΤ, θα οδηγούσαν σε ανάγκη κάποιας μεγαλύτερης αναδιάρθρωσης. Η δημιουργία υπέρογκων πλεονασμάτων σε βάρος του λαού τα τελευταία χρόνια, και αποδοχή μεγάλων «ματωμένων» πλεονασμάτων από την Ελληνική κυβέρνηση για τα επόμενα 42 χρόνια, οδήγησε και στη μη ελάφρυνση του χρέους. 
  • Στο κείμενο του Eurogroup δεν υπάρχει εκτίμηση για τους ρυθμούς ανάπτυξης, που ωστόσο είναι απαραίτητα στοιχεία για την εκτίμηση της βιωσιμότητας του χρέους. Πάντως, σύμφωνα με το Γερμανικό σενάριο που τελικά επιλέχτηκε, οι ρυθμοί ανάπτυξης που «υπολογίζουν» (ψεύτικα υπεραισιόδοξοι, για να εμφανιστεί το χρέος βιώσιμο) είναι 1,3%. Έτσι όπως αποδείξαμε και σε προηγούμενο κείμενό μας, το ΑΕΠ θα ξαναφτάσει μόλις το 2042 στο ύψος που είχε το 2008, μια ολόκληρη γενιά μετά! Η εξαθλίωση της χώρας και του λαού της, και η κατάταξή της στις φτωχότερες της Ευρώπης είναι εγγυημένη, αν εμείς δεν ανατρέψουμε το πλαίσιο αυτής της πολιτικής. Δείτε παρακάτω επικαιροποιημένους τους υπολογισμούς αυτούς σύμφωνα με την τελική απόφαση.
Κλικ στην εικόνα για να ανοίξει το φύλλο εργασίας
  • Είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα εφικτά λόγω της ανάπτυξης, όπως προπαγανδίζουν διάφοροι απολογητές αυτής της πολιτικής; Ο λόγος των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ως προς το ΑΕΠ, είναι 50 / 180 δις, δηλαδή 27,8%. Έτσι μια ανάπτυξη 1,3%, ακόμα και αν τη θεωρήσουμε εφικτή, οδηγεί σε μια μέση αύξηση εσόδων 1,3% x 27,8 = 0,36% του ΑΕΠ. Το υπόλοιπο 1,84% που χρειάζεται για να φτάσουμε το απαιτούμενο πλεόνασμα 2,2% θα προέλθει από νέα μέτρα. 1,84% του ΑΕΠ νέα μέτρα κάθε χρονιά! Έτσι, για να έχουμε μια αίσθηση του μεγέθους, 1% θα αποφέρει το κόψιμο των συντάξεων του 4ου μνημονίου, και άλλο 1% η μείωση του αφορολόγητου. Η Ελλάδα δεσμεύεται να παίρνει κάθε χρόνο μέτρα ίδιας βαρύτητας και με τα 2 παραπάνω μαζί, μέτρα πάνω στα προηγούμενα μέτρα, κάθε χρόνο μέχρι το 2060, και τα πρώτα 5 χρόνια σχεδόν διπλάσια! 
  • Τέτοια λιτότητα όμως, οδηγεί μαθηματικά στην ύφεση, μετατρέποντας την ετήσια ανάπτυξη του 1,3% σε ανέκδοτο. Όταν στύβεις τους ανθρώπους και την οικονομία, όταν εξαφανίζεις τον προϋπολογισμό δημόσιων επενδύσεων, όταν έχεις χάσει με το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας όλα τα «φιλέτα» και τα σχετικά έσοδα, ούτε κι αυτή η ανάπτυξη δεν θα έρθει. Κανείς δεν πιστεύει ότι τα νούμερα αυτά είναι εφικτά, όπως κανείς δεν πίστευε το 2010 ότι με το 1ο μνημόνιο το χρέος ήταν βιώσιμο. Όλοι ενθυμούμαστε τις σχετικές διαβεβαιώσεις όχι μόνο της τότε πολιτικής ηγεσίας αλλά και δημοσιογράφων της διαπλοκής, που όπως ομολόγησαν αργότερα (πχ. Πρετεντέρης & Σπυράκη), ήξεραν, αλλά έλεγαν άλλα. 
  • Αλλά ακόμα και μια ανάπτυξη 1,3% δεν μειώνει την ανεργία. Δεν ενδιαφέρει βεβαίως το Eurogroup η ανεργία, αφού εκπροσωπούν δανειστές και όχι «εταίρους», αυτό το γνωρίζουν πλέον όλοι. Αντί άλλου επιχειρήματος, αναφέρουμε τη μελέτη του καθηγητή Θ. Μαριόλη (δείτε εδώ εκλαϊκευτική της εκδοχή), από τις μόνες σοβαρές για το ζήτημα, που αναφέρει ότι «για να αρχίσει να μειώνεται η ανεργία, απαιτούνται ετήσιοι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ της τάξης του 2-2,5%, ενώ για να συμπιεστεί η ανεργία στο 10%, εντός περιόδου 5 ετών, απαιτούνται ρυθμοί ανάπτυξης της τάξης του 5,4% και δημιουργία 181.000 θέσεων εργασίας ανά έτος». Η αναιμική μείωση της ανεργίας του εμφανίζουν οι στατιστικές, δεν είναι πραγματική: Οφείλεται κυρίως στη μετανάστευση (brain drain) των νέων επιστημόνων (και όχι μόνον), στην αλλαγή του ορισμού της (από τη ΕΕ) που θεωρεί μη άνεργο κάποιον που έχει εργαστεί έστω και μία ώρα τον τελευταίο μήνα που έτσι αποκρύπτει ότι μεγάλο ποσοστό της απασχόλησης είναι μερική, προσωρινή και χαμηλόμισθη, καθώς και σε συγκυριακούς λόγους όπως η αύξηση του τουρισμού.

Η «ελάφρυνση» που δεν ήρθε ποτέ 

  • Το κούρεμα, έστω και ελάχιστου μέρους του χρέους, είχε ήδη ρητά αποκλειστεί από το 3ο μνημόνιο που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015, σε συμφωνία με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων: «Οι Ελληνικές αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή τους να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως»
  • Η «ελάφρυνση» με την τελική συμφωνία περιορίζεται στα εξής: 
  • «Τη χρήση των κερδών από το πρόγραμμα SMP του 2014 από τον ξεχωριστό λογαριασμό του ESM και την αποκατάσταση της μεταφοράς των κερδών από το πρόγραμμα SMP και τη συμφωνία ANFA στην Ελλάδα (από το δημοσιονομικό έτος 2017)». Δηλαδή, θα επιστραφούν τα κέρδη από την αγορά Ελληνικών ομολόγων σε τιμή πολύ χαμηλότερη από την ονομαστική τους, και τα οποία η Ελλάδα πλήρωσε όταν έληξαν στην ονομαστική τους αξία! Κάτι που είχε συμφωνηθεί να γίνει ήδη στις 21/2/2012 για τα κέρδη από παλαιότερα ομόλογα, και από τα οποία η Ελλάδα πήρε μόνο την πρώτη δόση (οι άλλες δεν δόθηκαν, παρά τη συμφωνία, εξ' ου και η έκφραση "αποκατάσταση της μεταφοράς")! Το μόνο που προστίθεται τώρα είναι η επιστροφή των κερδών από το πρόγραμμα του 2014, ούτε καν η επιστροφή όλων των κερδών. Και που ακόμα κι αυτό θα γίνει με 8 δόσεις, «σε εξαμηνιαία βάση το Δεκέμβριο και τον Ιούνιο, ξεκινώντας από το 2018 ως τον Ioύνιο του 2022», ενώ «θα χρησιμοποιηθούν για τη μείωση των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών ή για τη χρηματοδότηση άλλων συμφωνημένων επενδύσεων», θα πέσουν στην τρύπα του χρέους με άλλα λόγια, και συμφωνημένες "επενδύσεις". Αυτά που κέρδισαν κερδοσκοπώντας πάνω στην Ελληνική κρίση (αλλά όχι και όλα), θα εξακολουθούν να τα ελέγχουν αφού τα επιστρέψουν.
  • «Την κατάργηση από το 2018 της αύξησης του επιτοκιακού περιθωρίου (step-up interest rate margin) που σχετίζεται με την δόση για την επαναγορά του χρέους του δεύτερου ελληνικού προγράμματος». Κατάργηση της αύξησης μόνο του επιτοκίου, που σχετίζεται με την ανταλλαγή του ιδιωτικού χρέους της Ελλάδας το 2012 με δημόσιο. Αλλά όχι και δέσμευση για σταθερό επιτόκιο 1% (από κυμαινόμενο) μέχρι τη λήξη κάποιων δανείων, όπως κουβεντιαζόταν μέχρι τώρα. 
  • Αλλά και τα 2 παραπάνω «υπόκεινται στην συμμόρφωση με τις δεσμεύσεις για εφαρμογή πολιτικών και την εποπτεία». Δηλαδή ακόμα κι αυτά, θα ισχύσουν μόνο αν επιτυγχάνονται τα ληστρικά πλεονάσματα και υλοποιούνται τα πρόσθετα μέτρα του διαρκούς μνημονίου. Συνεχή μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, συνεχής επιτήρηση, συνεχή μνημόνια σαν προϋπόθεση επίτευξής τους. Το είδαμε το έργο ήδη με το μεσοπρόθεσμο, που προσπαθεί με απεχθή μέτρα να εξασφαλίσει το συμφωνημένο πλεόνασμα 3,5%. 
  • «Μια επιπλέον αναβολή της καταβολής τόκων και αποσβέσεων στον EFSF κατά 10 χρόνια και μια επιμήκυνση της μέγιστης σταθμισμένης μέσης ωρίμανσης (WAM) κατά 10 χρόνια, χωρίς να παραβιαστεί η εγκεκριμένη ποσότητα του προγράμματος». Αναβολές και επιμηκύνσεις δανείων (περίπου 100 δις από τα 317 του χρέους) μέχρι το 2080, που αυξάνουν τους τόκους, που υπονομεύουν τις προοπτικές των επόμενων γενιών, ενώ το χρέος θα είναι η δικαιολογία για «μονόδρομους» αντιλαϊκών πολιτικών άγριου φιλελευθερισμού για 62 χρόνια από σήμερα
  • Κανένα κράτος - μέλος δεν επιβαρύνεται, αφού αναβολές και επιμηκύνσεις αφορούν μόνο στα δάνεια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), που ήταν 40,69% του συνολικού χρέους την 31/3/2016. Σύμφωνα με τη διατύπωση του Eurogroup του 2017, «όπως συμφωνήθηκε τον Μάιο του 2016 αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να επιβαρύνουν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη»
  • «Το Eurogroup θα αξιολογήσει στο τέλος της περιόδου χάριτος για τα δάνεια του EFSF το 2032, κατά πόσον χρειάζονται επιπρόσθετα μέτρα για το χρέος». Εδώ απλώς θα παραθέσουμε την απόφαση του 2017 που έλεγε: «Αυτός ο μηχανισμός θα εξειδικευθεί στα πλαίσια των μακροπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος του ESM». Δηλαδή ο μηχανισμός που θα εξειδικευόταν μετά το τέλος του προγράμματος (τον Αύγουστο του 2018), θα «αξιολογηθεί» πλέον το 2032! 
  • Τέλος, ως μακροπρόθεσμη προοπτική, «το Eurogroup υπενθύμισε τη συμφωνία του Μαΐου του 2016 για έναν έκτακτο μηχανισμό για το χρέος που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί σε περίπτωση ενός αναπάντεχα πιο δυσμενούς σεναρίου. Αν ενεργοποιηθεί από το Eurogroup, μπορεί να σημαίνει την εφαρμογή μέτρων όπως επιπλέον αναδιάταξη του χρέους και επιβολή ανώτατου ορίου στους τόκους των δανείων του EFSF και αναβολή της πληρωμής τους στον βαθμό που χρειάζεται για να επιτευχθούν τα σημεία αναφοράς για τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες που αναφέρονται παραπάνω». Αν δηλαδή κάτι δεν πάει καλά, που όπως εξηγήσαμε παραπάνω μάλλον είναι αδύνατον να πάει καλά, ξανά αναδιάταξη, αναβολή και νέα μέτρα, αν συμφωνήσουν και τότε. 

Καμιά ρήτρα ανάπτυξης

2 Ιουνίου 2018

Σκηνές από την εκδήλωση για το λαϊκό εργατικό τραγούδι στη Νέα Ερυθραία

Μεγάλη ήταν η επιτυχία της μουσικής εκδήλωσης με θέμα «Αφιέρωμα στο λαϊκό εργατικό τραγούδι» που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς στο ΚΑΠΗ της Νέας Ερυθραίας το Σάββατο 12/5/2018. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν γύρω στα 100 άτομα, γεμίζοντας ασφυκτικά την αίθουσα, η οποία είχε διαμορφωθεί κατάλληλα. Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης περιλάμβανε το αφιέρωμα στο λαϊκό εργατικό τραγούδι, ενώ μετά, ακολούθησε γλέντι με φαγητό και ποτό. 

Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης, άρχισε με σύντομη εισαγωγή από το μέλος της Επιτροπής Αγώνα Χάρη Σμυρνιώτη, ο οποίος έκανε μια σύντομη αναφορά στο περιεχόμενο της εκδήλωσης, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς, ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής μετά τα μνημόνια, παράλληλα με την αγωνιστική της δράση σε όλα τα μέτωπα, τοπικά και κεντρικά, πάντα φρόντιζε να συνδέει τον αγώνα με τον πολιτισμό. Παρουσίασε μετά την κομπανία της εκδήλωσης, που φτιάχτηκε από το συνδικάτο του ΙΓΜΕ:
  • Την Καίτη Ζαραβέλα (τραγούδι), ψυχή του συγκροτήματος, που επιμελήθηκε και παρουσίασε το κείμενο του αφιερώματος και την οργάνωση της παρουσίασής του.
  • Το Νίκο Στεφανάκη (μπουζούκι), που έχει δουλέψει με όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού, και διδάσκει μπουζούκι στη νέα γενιά.
  • Το Βασίλη Σαλταγιάννη (τραγούδι, κιθάρα), που εκτός από τραγουδιστής είναι και συνθέτης με 3 δίσκους στο ενεργητικό του: "Το λάθος πάθος", "Τα κρυμμένα φάρμακα" και το πιο πρόσφατο "Η εποχή της αλεπούς". 

Δείτε παρακάτω βίντεο από το εισαγωγικό τραγούδι της εκδήλωσης, "της κοινωνίας η διαφορά" του Βασίλη Τσιτσάνη:



Το αφιέρωμα περιείχε αφήγηση (που παρουσίαζε την ιστορία του λαϊκού εργατικού τραγουδιού στη σχέση του με την ιστορία του τόπου και συνέδεε τα τραγούδια με την εποχή τους, την ιστορία και τους δημιουργούς τους), μια επιλογή των πιο αντιπροσωπευτικών λαϊκών - εργατικών τραγουδιών, και προβολή διαφανειών σχετικών με το ιστορικό πλαίσιο των τραγουδιών, το περιχόμενό τους και τους δημιουργούς τους.

Μετά το τέλος του αφιερώματος ακολούθησε γλέντι, με μεζέδες (φτιαγμένους με μεράκι από φίλους της Επιτροπής Αγώνα) καθώς και κρασί, τσίπουρο, μπύρες και αναψυκτικά.
Οι συζητήσεις άναψαν στις παρέες και διακόπτονταν μόνο από χορούς και τραγούδια.

Φωτογραφίες





Οι φωτογραφίες είναι του φωτογράφου Ανδρόνικου Χατζηκωστή