26 Οκτωβρίου 2012

Βίντεο από την προβολή της CATASTROIKA και τη σχετική συζήτηση στην Ερυθραία

Το απόγευμα της 24 Οκτωβρίου 2012, στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου της Νέας Ερυθραίας (βίλα Κώστα), προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ CATASTROIKA, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς. Στην εκδήλωση μίλησε εκ μέρους των συντελεστών του, ο επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ, οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.


Μετά από σύντομο χαιρετισμό και την επισήμανση ότι ο Δήμος Κηφισιάς, με το χαράτσι που επέβαλε πρόσφατα στη μέχρι σήμερα δωρεάν διάθεση των αιθουσών του δήμου σε φορείς της πόλης μας, οδηγεί την περιοχή σε πολιτιστική και γενικότερη υποβάθμιση, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ σε 2 τμήματα. Μπορείτε να το δείτε ολόκληρο παρακάτω:


CATASTROIKA από infowar

Ανάμεσα στα 2 μέρη του ντοκιμαντέρ, έγινε συζήτηση.

Η εισήγηση του Λεωνίδα Βατικώτη

Αρχικά πήρε το λόγο ο Λεωνίδας Βατικιώτης, που είπε τα εξής:




Αυτό που θέλω να παρουσιάσω περισσότερο είναι το σκεπτικό που υπήρχε πίσω από το φιλμ, και όσα δείχνει το φιλμ να σας τα πω με μια σαφήνεια.
Οι δυσκολίες του εγχειρήματος
Κατ’ αρχήν είχαμε δυο μεγάλες δυσκολίες:
Η πρώτη δυσκολία ήταν ότι δεν υπήρχε βιβλιογραφία ούτε επιστημονική αρθρογραφία που να στέκεται κριτικά απέναντι στο φαινόμενο των ιδιωτικοποιήσεων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό το ξανασυναντήσαμε και πέρυσι όταν φτιάχναμε το debtocracy, όταν θέλαμε να μιλήσουμε για το δημόσιο χρέος. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που η χρεοκοπίες είναι η δεύτερη φύση της, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα βιβλία για το δημόσιο χρέος και τη χρεοκοπία. Κατά τη γνώμη μας καθόλου τυχαία, αφού έτσι επιχειρείται να «κλείσουν οι κουρτίνες», να μην υπάρξει δημόσια συζήτηση επί του θέματος.
Το δεύτερο εμπόδιο ήταν το εμπόδιο της χρηματοδότησης. Επιλέξαμε και πάλι να ακολουθήσουμε τη μορφή που είχαμε ακολουθήσει και στο πρώτο φιλμ, δηλαδή απευθυνθήκαμε στο κόσμο, αποκλείσαμε εταιρείες, κόμματα κλπ, δεχθήκαμε μόνο πρόσωπα και κινηματικές συλλογικότητες (δημοτικές κινήσεις, φοιτητικούς συλλόγους κλπ).
Πως επιλέχθηκε το θέμα
Τέτοια εποχή πέρυσι μας απασχολούσε το θέμα του 2ου φιλμ. Καταλήξαμε στις ιδιωτικοποιήσεις για τους εξής λόγους:
1)  Γιατί αποτελούν το λεπτό σημείο από το οποίο εξαρτάται αν θα υλοποιηθεί το μνημόνιο, αν θα προχωρήσει το σχέδιό τους. Επειδή θέλουμε να συμβάλουμε στο να υπονομευθεί το σχέδιο της τρόικας και των μνημονίων, επιλέξαμε τις ιδιωτικοποιήσεις για να συμβάλουμε στην ανατροπή αυτών των πολιτικών. Από την αρθρογραφία των κυριακάτικων εφημερίδων φαίνεται ότι περιμένουν να εισπράξουν ανάμεσα σε 9 και 40 δις, τόσο μικρή απόκλιση, προκειμένου να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες στη χρηματοδότηση της οικονομίας.
2)  Γιατί αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, της ΔΗΜΑΡ, και όσους "φλερτάρουν" με μορφές άμεσων ή έμμεσων ιδιωτικοποιήσεων
3)  Γιατί αποτελούν στρατηγική επιλογή των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, και φαίνεται αυτό πεντακάθαρα, αν δούμε πως από τη δεκαετία του ’80 ακόμα, η ΕΕ  με άπειρες  ντιρεκτίβες, που εκείνη την εποχή δε φαινόταν καθαρά το πραγματικό επίδικό τους,  την «απελευθέρωση των αγορών» όπως έλεγαν για να μη χρησιμοποιήσουν κακόηχες λέξεις, που όμως αυτό που άφηναν πίσω τους ήταν καθαρές ιδιωτικοποιήσεις και απόσυρση του δημοσίου από τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.της Ε.Ε. ήδη από τη δεκαετία του '80 προς αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πολύ αρνητική εξέλιξη;
Κατά την άποψή μας, και αυτό που θέλαμε να δείξουμε με το φιλμ, οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν οπισθοδρόμηση, μια πολύ αρνητική εξέλιξη για 10 πολύ συγκεκριμένους λόγους:
1)   Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν υπονόμευση της δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι κανένα κόμμα από αυτά που εφαρμόζουν με λυσσώδη επιμονή τις ιδιωτικοποιήσεις δεν τις εξήγγειλε προεκλογικά. Δε βγήκε για παράδειγμα η ΝΔ να πει προεκλογικά ότι θα χαρίσω στον Σάλα την Αγροτική τράπεζα, σε πολύ χαμηλότερη τιμή ακόμα και από αυτήν που είχε προθυμοποιηθεί να πληρώσει πριν από λίγους μήνες. Το σημαντικότερο είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσουν ένα οικονομικό apart-hide. Παύουν πια τα αγαθά και οι υπηρεσίες που προσέφεραν μέχρι τώρα οι ΔΕΚΟ να προσφέρονται για όλους τους πολίτες, όπως γίνεται σε δημοκρατικές χώρες.
2)   Αυτό θα γίνει κατ’ αρχήν μέσα από την άνοδο των τιμολογίων. Παρατηρούμε μάλιστα ότι πριν γίνει η ιδιωτικοποίηση, πριν περάσει για παράδειγμα ο ΟΤΕ στη Deutsche Telecom, τα τιμολόγια είχαν ακολουθήσει συνεχή αυξητική πορεία, προκειμένου να μπορεί να τις πάρει ο ιδιώτης και να αποφέρoυν κέρδη. Το αποτέλεσμα είναι ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποκόβεται από αυτές τις υπηρεσίες. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει απαγορευτικές αυξήσεις στις τιμές των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων. Μια συνηθισμένη όμως εικόνα σε χώρες του τρίτου κόσμου, όπου το ρεύμα για παράδειγμα ανήκει σε ιδιώτες, είναι να βλέπεις από κάθε κολώνα της εθνικής ΔΕΗ να φεύγουν εκατοντάδες καλώδια που πηγαίνουν στα σπίτια. Είναι το «ρεύμα των φτωχών» αυτό. Είναι κόσμος που δεν μπορεί να πληρώνει τα τιμολόγια και «κλέβει» από τις κολώνες τις ΔΕΗ. Συνηθισμένο είναι επίσης να διαβάζεις στις εφημερίδες πόσοι σκοτώνονται επιχειρώντας να συνδέσουν παράνομα το σπίτι τους στο δίκτυο της εθνικής ΔΕΗ. Πρόκειται για φαινόμενο που παίρνει τόσο μεγάλες διαστάσεις επειδή είναι εξωφρενικά τα τιμολόγια των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΗ ανά τον κόσμο.
3)  Οι ιδιωτικοποιήσεις συμβαδίζουν πάντα με την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ένα από τα πρώτα μέτρα που εφάρμοσε η κυβέρνηση για να ανοίξει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ ήταν η κατάργηση των δρομολογίων. Δρομολόγια προσβάσιμα στα πιο φτωχά στρώματα της Ελληνικής επαρχίας κόπηκαν. Στις ΗΠΑ, τη Μέκκα του καπιταλισμού, όπως θα δείτε στο ντοκιμαντέρ, συνέβη το μεγαλύτερο Black out μέχρι τότε ηλεκτρικής ενέργειας, ακριβώς λόγω της ιδιωτικοποίησης. Γιατί συνέβη το εξής απλό: Όταν άνοιξε η αγορά, όπως θέλουν να γίνει και εδώ, κανένας δεν πήγε να επενδύσει στην παραγωγή ρεύματος. Όλοι νοίκιαζαν χώρο από τα καλώδια της «ΔΕΗ», και συναγωνίζονταν ποιος θα εξαπατήσει περισσότερο τον κόσμο πουλώντας του ένα προϊόν που όλο και λιγότερο παραγόταν, επειδή απαιτούνται τεράστιες επενδύσεις για να ανοίξεις λιγνιτικές μονάδες.
4)  Ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν πλήγμα στα δημόσια έσοδα, όξυνση της δημοσιονομικής κρίσης. Ο νεοφιλελευθερισμός λέει το εξής απλό: Να ξεπουλήσουμε, να βελτιωθούν τα δημόσια οικονομικά. Είναι πολιτική απάτη αυτό το επιχείρημα. Θυμηθείτε σε πόσες ΔΕΚΟ εμείς ως φορολογούμενοι έχουμε πληρώσει άπειρα χρήματα για να προωθηθούν προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, επιχειρησιακά σχέδια που στόχευαν στο να έχουν αυτές οι επιχειρήσεις μια παραγωγική επάρκεια. Κι όταν έρχεται η στιγμή που αυτά τα σχέδια πρέπει να αποδίδουν, τότε ακριβώς πουλιούνται στους ιδιώτες αντί πινακίου φακής τις περισσότερες φορές. Όταν το δημόσιο θα μπορούσε να αρχίζει να εισπράττει, τότε αυτές οι επιχειρήσεις πηγαίνουν στους ιδιώτες. Εμείς βάλαμε το κόστος των επενδύσεων και ο ιδιώτης έρχεται να εισπράξει τα έσοδα. Χαρακτηριστική περίπτωση για τη ζημιά που προκαλούν οι ιδιωτικοποιήσεις στα δημόσια έσοδα είναι το παράδειγμα του ΟΠΑΠ. Το ΟΠΑΠ μεταξύ τους τον χαρακτηρίζουν ATM. Είναι μια μηχανή που παράγει ρευστό. Και αντί αυτή τη μηχανή να την κρατήσουμε για να έχουμε σχολεία, δρόμους και νοσοκομεία, τη χαρίζουνε στους ιδιώτες με σκανδαλώδη μάλιστα τρόπο, οξύνοντας στο μέλλον τη δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας. Δηλαδή, τα επόμενα χρόνια, αν ολοκληρωθεί αυτό το εφιαλτικό πρόγραμμα που συγκρίνεται μόνο με την εποχή του Γιέλτσιν στη Ρωσία και στην ανατολική Γερμανία, το Ελληνικό δημόσιο θα βυθιστεί σε μια χρόνια δημοσιονομική κρίση, γιατί δε θα έχει από πουθενά αλλού έσοδα πέραν της δικής μας φορολογίας.
5)  Ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν διαφθορά, μίζες και αρπαχτή. Εάν στη Γερμανία που παρουσιάζεται σαν υπόδειγμα πειθαρχίας, αξιοκρατίας, λογοδοσίας κλπ, η Treuhand ταυτίστηκε με τη μεγαλύτερη διαφθορά και αρπαχτή επί Γερμανικού εδάφους, φανταστείτε τι θα γίνει στην Ελλάδα, όπου ήδη οι επιχειρηματίες καραδοκούν. Πχ. το ΤΑΥΠΕΔ, το ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, που φτιάχτηκε κατ΄ εικόνα και ομοίωση της Treuhand, έχει στελεχωθεί όλο από στελέχη της Eurobank. Τη διαφήμισή του την έχει αναλάβει η εταιρεία του γιού του Βαρβιτσιώτη. Ο πρόεδρός του έχει διατελέσει στη ΔΕΗ την εποχή που αυτή προχώρησε σε μια σειρά από στρατηγικές συνεργασίες με την ομοειδή Γερμανική επιχείρηση.
6) Ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν μονοπώλια. Όταν πρόκειται να τσακίσουν τις αμοιβές επικαλούνται τον ελεύθερο ανταγωνισμό και τις ανοιχτές αγορές. Μέσα όμως από κάθε πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων όλοι οι πόροι συγκεντρώνονται στα χέρια ελάχιστων κολοσσών. Δείτε πως δημιουργήθηκε η Marfin, ένα «υπερμονοπώλειο», που έχει από νοσοκομεία και ναυτιλιακές εταιρείες, μέχρι τράπεζες, ταχυφαγεία και αεροπορική εταιρεία. Ας δούμε τι έγινε με την Ολυμπιακή και την Aegean. Ήθελαν να ξεπουλήσουν την Ολυμπιακή, γιατί το κρατικό μονοπώλιο είχε ως αποτέλεσμα να στρεβλώνεται η αγορά Και τώρα οι ίδιοι αυτοί, θα δημιουργήσουν ένα ιδιωτικό μονοπώλιο.
7)  Ειδικά τώρα δεν πρέπει να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, γιατί αυτή τη στιγμή οι αποτιμήσεις τους βρίσκονται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο. Μόλις την άνοιξη είχε βγεί μια έκθεση, που την είχαν μάλιστα πρωτοσέλιδο οι κυριακάτικες εφημερίδες, που υπολόγιζε ότι η αξία όλου αυτού του προγράμματος σήμερα είναι 6,9 δις. Την άνοιξη του 2011 το είχαν υπολογίσει 50 δις. Θα πουληθεί δηλαδή ότι υπάρχει και δεν υπάρχει για ένα ελάχιστο κλάσμα των χρημάτων που θα μπορούσαν να πάρουν οποιαδήποτε άλλη περίοδο. Εάν λειτουργούσαν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δεν έπρεπε αυτή τη στιγμή να πουλήσουν τίποτα. Η τρόικα όμως επιμένει αυτή τη στιγμή να πουληθούν όλα, ώστε αυτή τη στιγμή οι δικές τους επιχειρήσεις να πάρουν τις Ελληνικές επιχειρήσεις έναντι πινακίου φακής. Εδώ, ας κρατήσουμε μια οσμή απέραντων σκανδάλων, με παρεμβάσεις πρεσβειών και ξένων κρατών. Τα νερά δηλ. φαίνεται να υπάρχει συμφωνία να περάσουν στους Γάλλους, ο ΟΣΕ υπέγραψε συμφωνία με τη Deutsche Bahn, τους Γερμανικούς σιδηροδρόμους, η Deutsche Bank, η Γερμανική μεγάλη τράπεζα, έχει οριστεί σύμβουλος για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, η Lufthansa έχει αναλάβει σύμβουλος για την ιδιωτικοποίηση των 37 περιφερειακών αεροδρομίων. Ήδη υπάρχει ένα σχέδιο που προχωράει, και θα προχωρήσει πολύ καλά για τη Γερμανία αν τώρα προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, που οι τιμές των Ελληνικών ΔΕΚΟ είναι στα χαμηλότερά τους σημεία.
8) Τα έσοδα πάνε στους πιστωτές. Τα έσοδα δεν πάνε στον Ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό, δε θα γίνουν συντάξεις ούτε νοσοκομεία. Με ειδική ρύθμιση που ψηφίστηκε πέρυσι, και το τελευταίο Ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις πηγαίνει στους πιστωτές, δεν θα το πιάνουν καν στα χέρια τους οι Έλληνες κρατικοί αξιωματούχοι, θα πηγαίνει για την αποπληρωμή του χρέους.
9)  Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν το σημαντικότερο πλήγμα στα εργασιακά δικαιώματα ακόμα και στο δικαίωμα του συνδικαλισμού. Δεν είναι μόνον η Θάτσερ που επέλεξε τους ανθρακωρύχους για να ξεκινήσει την επίθεση ή ο Ρήγκαν που επέλεξε τους ελεγκτές της εναέριας κυκλοφορίας. Ας θυμηθούμε και εδώ στην Ελλάδα γιατί ο Μητσοτάκης είχε επιλέξει την ΕΑΣ, θέλοντας να πλήξει ένα ισχυρό σωματείο του δημόσιου τομέα, μάλιστα όχι με την καλύτερη φήμη ανάμεσα στην εργατική τάξη, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι ξεχάστε αυτά που ξέρατε για ωράρια, σταθερές σχέσεις εργασίας, ακόμα και για το δικαίωμα του συνδικαλισμού. Αρκεί να δούμε ότι ταυτόχρονα με τις ιδιωτικοποιήσεις, παντού καταργείται η έννοια της μονιμότητας, και επέρχεται μια αναίρεση όλων των συλλογικών συμβάσεων αυτών των χώρων, που ήταν πολύ πιο προωθημένες από τις αντίστοιχες του ιδιωτικού τομέα.
10) Τέλος, αυτό που προωθείται μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα προτεκτοράτο περιορισμένης κυριαρχίας από τους πιστωτές της, όπου φυσικά υπάρχουν και σημαντικά κομμάτια της ντόπιας οικονομικής ελίτ που θα ωφεληθούν τα μέγιστα, προωθώντας συνεργασίες με τους Γερμανούς ή τους Γάλλους, μέσα από τη ραγδαία υποβάθμιση της θέσης της Ελλάδας στο διεθνή καταμερισμό.
Τι ζητάμε
Δε ζητάμε την επιστροφή στο παρελθόν. Ξέρουμε ότι το σύστημα που υπήρχε, είχε σαν τον Ιανό 2 όψεις: Από τη μια μεριά μπορεί να εξασφάλιζε φτηνό νερό, και μια ανεκτή τηλεφωνία και ηλεκτρική ενέργεια, από την άλλη όμως φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί τα ιδιωτικά συμφέροντα, να παρέχει στον ιδιωτικό τομέα φτηνές πρώτες ύλες, και με αυτό τον τόπο ήταν οργανική, θεσμοθετημένη, η διαπλοκή του με τον ιδιωτικό τομέα. Τα παραδείγματα αφθονούν: Η ΠΕΣΙΝΕ με το αλουμίνιο, η ΔΕΗ και πως τα τελευταία χρόνια επιδοτούσε ουσιαστικά τους ιδιώτες να επενδύσουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αποδεικνύουν ότι πολλές ΔΕΚΟ λειτουργούσαν προς όφελος των ιδιωτών.
Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι πραγματικά οι ΔΕΚΟ να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων. Αυτό το πρόγραμμα δεν πρέπει να προχωρήσει, και πιστεύουμε ότι είναι σε όφελος όλης της κοινωνίας να αντιταχθεί με κάθε τρόπο και να παγώσει τα σχέδιά τους. Ακόμα και αν προχωρήσουν, είναι δυνατό από κάθε άποψη, νομική, οικονομική, οι ΔΕΚΟ να ξαναπεράσουν στα χέρια του Ελληνικού λαού. Μπορεί κάλλιστα να γίνει καταγγελία των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί, είναι διάτρητες από παντού, υπάρχει μια πολιτική ηγεσία με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν υπάρχουν 2 συμβαλλόμενα μέρη τύποις ανεξάρτητα. Πάνω από όλα όμως, αυτό που προέχει, είναι με όρους κυρίαρχου κράτους, να ακυρωθούν όλες οι συμβάσεις της ιδιωτικοποίησης και να επιστρέψουν στο Ελληνικό λαό. Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα όπως στη Βενεζουέλα, στην Αργεντινή και στη Βολιβία, που συμφωνίες ιδιωτικοποίησης αναιρούνται, οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν το νομικό κόστος, και πετάνε έξω τις πολυεθνικές από τη χώρα, και το κάνουν μάλιστα όχι ως επιθετική κίνηση. Η Κίρχνερ για παράδειγμα στην Αργεντινή, δεν ήθελε να εθνικοποιήσει για ιδεολογικούς λόγους την εταιρεία της ενέργειας, το έκανε αυτό γιατί είχε τόσο πολύ παρακμάσει ευρισκόμενη σε Ισπανικά χέρια, χωρίς να έχουν γίνει επενδύσεις ή η παραμικρή ανανέωση του εξοπλισμού της, που πλέον αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αντίστοιχα μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα.
Τέλος, αυτός ο στόχος «καμία ιδιωτικοποίηση», εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, προφανώς με κοινωνικό έλεγχο και χωρίς τα φαινόμενα διαπλοκής των προηγούμενων χρόνων, πιστεύουμε ότι μπορεί να προωθηθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στόχων που περιλαμβάνει τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, την παύση πληρωμών για την εξυπηρέτησή του μέσα από λογιστικό έλεγχο, και επίσης την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη ρήξη με τη Ε.Ε, που πιστεύουμε ότι ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για όλα τα δεινά που τραβάμε τα τελευταία χρόνια. 
Η εισήγηση του Χάρη Σμυρνιώτη

Το λόγο πήρε αμέσως μετά εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα ο Χάρης Σμυρνιώτης, που αναφέρθηκε στο ιστορικό των προσπαθειών ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Αυτές οι προσπάθειες εντάθηκαν στην Ελλάδα από το 1991, και είχαν αντικειμενικές και υποκειμενικές βάσεις:
Αντικειμενικές, με την ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής ανάπτυξης που έδωσε δυνατότητα να υπάρχει κερδοφορία σε τομείς που μέχρι τότε δεν υπήρχε. Υποκειμενικές, που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα της ντόπιας ελίτ, του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολυεθνικών: Ήδη από το 91, η πρώτη πολιτική που αναπτύχθηκε από την ΕΕ ήταν στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Σ' αυτό έβαλε πλάτη το ΠΑΣΟΚ, έχοντας συμμάχους και τα συνδικάτα, για να αναλάβει η ΝΔ το πλέον ανεβασμένο επίπεδο ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις ισχυρότερες αντιδράσεις από τα συνδικάτα.

Σήμερα φτάσαμε εδώ γιατί η πολιτική που εφαρμόστηκε από το 90 είχε ως στόχο την ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου, και ταυτόχρονα το χτύπημα του εργατικού κινήματος, το σβήσιμο των εργατικών δικαιωμάτων και τελικά το φτήνυμα της εργατικής δύναμης. Αυτή είναι και η καρδιά της επίθεσης της σημερινής συγκυβέρνησης με τα εργασιακά: Θέλουν ένα λαό και μια εργατική τάξη παραδομένη, για να μπορούν εύκολα να υλοποιήσουν την πολιτική τους είτε στο επίπεδο της απόκτησης περιουσιακών στοιχείων είτε στο επίπεδο της διαχείρισής τους. 

Δείτε παρακάτω ολόκληρη την εισήγηση:

Η συζήτηση

Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση με ερωτήσεις και τοποθετήσεις των θεατών. Ανάμεσα στα θέματα που τέθηκαν από τους θεατές ήταν και τα εξής:
  • Ο νεοφιλελευθερισμός είναι τρόπος διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο δε καπιταλισμός δρα είτε με την κεκαλυμμένη δικτατορία των μονοπωλίων (αστική δημοκρατία) είτε με την ανοιχτή δικτατορία. Οπότε οι αγώνες κατά των ιδιωτικοποιήσεων είναι μεν αναγκαίοι, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο καπιταλισμός είναι η αιτία και ο εχθρός, και ότι πρέπει να τον ανατρέψουμε.
  • Αυτοί που μιλάνε για διεφθαρμένο, μη κερδοφόρο κλπ. δημόσιο, αυτοί ακριβώς το έχουν οδηγήσει εκεί. Εμείς πρέπει να λέμε ότι δεν θέλουμε αυτό το δημόσιο όπως το έχουν καταντήσει, αλλά να δώσουμε τις εναλλακτικές μας προτάσεις, ώστε να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον που σήμερα το υπονομεύει. Ο κος Στουρνάρας έχει εκπονήσει μελέτη για το πως θα ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, στη μισή τιμή από αυτήν που ο ίδιος την αποτιμά (125 από 250 δις).
  • Η αντίθεση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχει περάσει και έχει βρει μεγάλο έρεισμα στον κόσμο που δεν εργάζεται στο δημόσιο, και αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ'  όψιν.
  • Παρ' όλα όσα έχουν γίνει, οι μεγάλες κινητοποιήσεις εξανεμίστηκαν, και οδηγούμαστε ως πρόβατα επί σφαγήν. Γιατί δεν υπάρχει υγιής αντίδραση από τους Έλληνες πολίτες και του κόσμου; Π.χ. θα μπορούσαμε όλοι να μην πληρώσουμε το χαράτσι της ΔΕΗ.
  • Αν το πρόβλημα από το 1789 είναι μόνο ο καπιταλισμός, τότε όσα ζήσαμε εμείς σαν απόηχο, η κατοχή, η εξάρτηση, ο εξανδραποδισμός της χώρας, όλα αυτά δεν υπάρχουν; Οι Ράιχενμπαχ δουλεύουν απλά και μόνο για τους καπιταλιστές; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, βεβαίως, αλλά δεν υπάρχει καμία ιδιαιτερότητα; Έχει ή δεν έχει σημασία το ζήτημα της εξάρτησης; Μετά από 30 χρόνια ένταξης στη Ε.Ε. το ζήτημα αυτό είναι αδιάφορο; Έχει να κάνει με την όλη δομή και ανάπτυξη του Ελληνικού καπιταλισμού, και αυτό δεν πρέπει να υποτιμάται.
  • Κανονικά μετά από όλα αυτά, θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί 10 εκατομμύρια κόσμος. Δυστυχώς η κοινωνία έχει διχαστεί, οι μεν κατηγορούν τους δε. Υπάρχουν αγρότες που κατηγορούν τους δημόσιους και δημόσιοι που κατηγορούν τους αγρότες. Πως μπορεί να οικοδομηθεί η ενότητα; Το "καλά μας κάνουν" είναι πολύ επικίνδυνο και πρέπει να αντιμετωπισθεί μαζικά.
  • Το μοντέλο της Ευρώπης που έχουν φτιάξει, είναι το μοντέλο των λαών ή των καπιταλιστών;
  • Ο δημόσιος τομέας είναι 3 διαφορετικά πράγματα: Είναι άλλο ο κρατικός μηχανισμός (υπουργεία και δημόσια διοίκηση), άλλο ο κοινωνικός τομέας (σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες) και άλλο ο τομέας της δημόσιας επιχειρηματικότητας (ΔΕΚΟ). Ο στενός δημόσιος τομέας δεν συρρικνώνεται, αντίθετα διευρύνεται (προσλήψεις συμβούλων, παρατρεχάμενων, στο στρατό και αστυνομία, οι παπάδες που πληρώνονται από το κράτος κλπ). Αυτό που κυνηγιέται είναι ο δημόσιος τομέας που μπορεί να δώσει κέρδη σε ένα κομμάτι του κεφαλαίου, που αντιμετωπίζει προβλήματα κερδοφορίας. Οι δημόσιες υπηρεσίες δεν δούλευαν μέχρι τώρα για το δημόσιο συμφέρον (χαριστικές παροχές, ειδικά τιμολόγια προς το ιδιωτικό κεφάλαιο κλπ). Κατά τον Μάρξ, ένα πραγματικό βήμα του κινήματος στην ιστορία έχει μεγαλύτερη σημασία από 10 προγράμματα. Σήμερα τα προβλήματα είναι ξεκάθαρα: Το ξεπούλημα, η επιβίωση, η δημοκρατία. Το θέμα δεν είναι αν φταίει ο καπιταλισμός (που σαφέστατα φταίει), αλλά πως όλοι αυτοί θα ενωθούν, για να κάνουν το βήμα που έχει ανάγκη σήμερα η ιστορία.
  • Πως θα εξαλείψουμε τον τρόμο του κόσμου, ότι μετά το Ευρώ το χάος; Αυτή η Ευρωλαγνεία μας έχει φάει.
  • Πως μπορεί να αλλάξει ο κόσμος που ψήφισε έτσι παρ΄όλο που ήξερε τι θα γίνει;
  • Μπορεί να επιστρέψουν οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις στο δημόσιο, χωρίς έναν καθολικό κοινωνικό μετασχηματισμό; Φαίνεται αδύνατο.

Οι δευτερολογίες

Οι ομιλητές απάντησαν με σύντομη δευτερολογία τους ως εξής:




Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή του δεύτερου μέρους του ντοκιμαντέρ, και με ανανέωση του ραντεβού στους νέους αγώνες που έρχονται.

Η CATASTROIKA είναι διαθέσιμη για δωρεάν διανομή και αναμετάδοση. Δείτε πληροφορίες και κατεβάστε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ από το επίσημο site της Catastroika, εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε μη χρησιμοποιείτε (εφ΄ όσον είναι δυνατόν) Greeklish. Τα σχόλια εμφανίζονται όλα, εκτός αν είναι υβριστικά, διαφημιστικά ή άσχετα