Εκδήλωση για τα σχέδια χρεοκοπίας: Ολόκληρες οι Εισηγήσεις του Κώστα Παππά και Γιώργου Δελαστικ

Τη Δευτέρα 17 Οκτώβρη, 2 μέρες πριν τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Ελληνικού λαού, η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς διοργάνωσε την 5^η εκδήλωση – συζήτηση στον ένα χρόνο της λειτουργίας της, με στόχο αυτή τη φορά την διασάφηση των τελευταίων εξελίξεων που καλύπτονται από ένα πέπλο ασάφειας και παραπλάνησης, και την ανάλυση της σημασίας της έντασης των λαϊκών αγώνων, ως κύρια προϋπόθεση της διεξόδου προς όφελος του λαού και του τόπου. Το θέμα ήταν:

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ / ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ,

ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ

Η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Κηφισιάς ήταν κατάμεστη. Ο κόσμος, με αρκετούς όρθιους ή καθισμένους στα σκαλιά της αίθουσας, παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις εισηγήσεις του οικονομολόγου Κώστα Παππά και του δημοσιογράφου Γιώργου Δελαστίκ, παρεμβαίνοντας σε διάφορες φάσεις.

Το μέλος της Επιτροπής Στάθης Παπαστεφανάτος άνοιξε την εκδήλωση με σύντομη εισαγωγή και παρουσίαση των εισηγητών. Στη συνέχεια ο Νίκος Κωνσταντίνου αναφέρθηκε στις παλαιότερες κινητοποιήσεις που οργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα, καθώς και στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων των ΟΤΑ που συνεχίζονταν τη μέρα της εκδήλωσης, στις οποίες άλλωστε είχε συμμετάσχει και η Επιτροπή Αγώνα, στηρίζοντας τον αγώνα των εργαζομένων του Δήμου με κοινές συγκεντρώσεις στο αμαξοστάσιο. Επίσης διάβασε στην εκδήλωση δελτίο τύπου των εργαζομένων του Δήμου Κηφισιάς.    

Η εισήγηση του Κώστα Παππά

Το λόγο πήρε μετά ο Κώστας Παππάς, που ξεκίνησε με μια μικρή αναδρομή για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Δείτε σε βίντεο ολόκληρη την εισήγηση:

Πως φτάσαμε μέχρι εδώ;

Το τέλος της μεταπολεμικής χρυσής εποχής της ανάπτυξης και του κράτους πρόνοιας, σταμάτησε το 73 με την 1^η πετρελαϊκή κρίση. Ήδη από το 71 με την κατάργηση των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών (Bretton Woods) που στηρίζονταν στον κανόνα του χρυσού, και με την κατάργηση από τις ΗΠΑ το 74 του περιορισμού στις κινήσεις κεφαλαίων, αναβαθμίζεται σταδιακά ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Το τέλος της δεκαετίας του 70 με αρχές αυτής του 80, οδήγησε στην αντικατάσταση της Κεϋνσιανής πολιτικής από τις πρώτες μορφές νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, έχουμε μια όλο και μεγαλύτερη στροφή των κεφαλαίων από την παραγωγή στον χρηματοπιστωτικό τομέα, χωρίς όμως ικανοποιητική ανάκαμψη. Η απάντηση του συστήματος ήταν το κράτημα των επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα, ευνοώντας το δανεισμό, και από την άλλη τα πλεονάζοντα χρηματοπιστωτικά κεφάλαια να αποκτούν υπερκέρδη, που δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν στην πραγματική οικονομία. Αποτέλεσμα η μεγαλύτερη χρηματιστηριακή φούσκα από τη δεκαετία του 20, που επηρέασε κυρίως τις μετοχές της νέας οικονομίας (Internet κλπ).

Οι φούσκες

Όταν έσκασε το 2000 η φούσκα, η ύφεση αντιμετωπίστηκε μεταξύ άλλων με τα χαμηλότερα επιτόκια στην ιστορία των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο, που δημιούργησαν τα «δάνεια των φτωχών», οδηγώντας στη φούσκα των ακινήτων, που έσκασε το 2007 όταν αυξήθηκαν τα επιτόκια. Η κρίση επεκτάθηκε στην πραγματική οικονομία. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επενέβησαν για να σώσουν τις τράπεζες, μετατρέποντας την κρίση σε δημοσιονομική, απειλώντας ολόκληρα κράτη με χρεοκοπία. 16 τρις έχει δώσει μόνο η κυβέρνηση των ΗΠΑ την τελευταία τετραετία!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση

Στην Ε.Ε., η παράδοση εργασιακών δικαιωμάτων, συνδικάτων και κοινωνικού κράτους, άρχισε να ανατρέπεται. Στη Γερμανία, επιβλήθηκε δεκαετής καθήλωση μισθών. Στην Ευρωζώνη, η κρίση χρέους των ασθενέστερων χωρών, λόγω της πρωτοφανούς χρηματοδότησης των τραπεζών από τα κράτη,   οδήγησαν τον Ιούνιο του 2011 στη δημιουργία του Μηχανισμού Σταθερότητας, που θα αντικαταστήσει τους υπάρχοντες μηχανισμούς από το 2013. Ο μηχανισμός θα δίνει «βοήθεια» στις χώρες που τη χρειάζονται, με αντάλλαγμα αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας. Προετοιμάζει πλαίσιο για ελεγχόμενες χρεοκοπίες (με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα), εισάγει το σύμφωνο για το Ευρώ, που προβλέπει μείωση σε μισθούς και συντάξεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ελαστικών σχέσεων εργασίας, μείωση φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, ανώτατα όρια χρέους – ελλείμματος, κλπ.

Στην Ελλάδα

Μετά την 21 Ιουλίου, έχουμε στην Ελλάδα των ορυμαγδό των νέων φορολογικών μέτρων. Μας λένε ότι μειώνουν τους μισθούς για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα. Όταν στις 10 χώρες με τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα 1^η είναι η Ελβετία, ενώ οι 3 Σκανδιναβικές χώρες, η Γερμανία και οι ΗΠΑ βρίσκονται στις 10 πρώτες! Από το 1997 μέχρι το 2007 είχαμε στην Ελλάδα αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με βάση αυτό, θα έπρεπε το χρέος να πέσει από το 100-100% που ήταν για χρόνια. Αυτό δεν συνέβη, γιατί ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων έπεσε από 35 σε 28%. Μείναμε πίσω στα έσοδα περίπου 109 δις, όταν 110 δις ήταν το δάνειο του μνημονίου.

Η διέξοδος

Τα αντιλαϊκά μέτρα δε λύνουν το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνουν. Σύμφωνα με την πρωτοβουλία των οικονομολόγων, ο δρόμος είναι παύση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών, έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ. Υπάρχουν βεβαίως και άλλες συναφείς απόψεις, που μπορούν να συμφωνήσουν στο κύριο: Αυτό που σήμερα προέχει είναι αυτή η κυβέρνηση να πέσει, να σταματήσει αυτή η πολιτική. Κάθε εποχή αναδεικνύει τις δικές της διεξόδους. Αυτό θα γίνει και τώρα!

Η εισήγηση του Γιώργου Δελαστίκ

Ολόκληρη η εισήγηση του Γιώργου Δελαστίκ:

Πρωταγωνιστής ο λαός

Ο Γιώργος Δελαστίκ ξεκίνησε την εισήγησή του από το γεγονός ότι πρωταγωνιστής της κρίσιμης εβδομάδας (στην οποία κατά το Βενιζέλο «κρίνοντα πολλά, ίσως όλα») είναι ο λαός. Σοβαροί κύκλοι του Ελληνικού κατεστημένου προβληματίζονται για το τι θα κάνουν ανάλογα με τη συμμετοχή του λαού στην 48ωρη απεργία και στις διαδηλώσεις, και είναι αυτή η συμμετοχή που θα κρίνει ίσως και το μέλλον της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα το Ελληνικό κατεστημένο είναι η γενική εξέγερση της κοινωνίας και ειδικότερα του κρατικού μηχανισμού κατά της κυβέρνησης, γιατί καμία χώρα δεν κυβερνάται με σύσσωμο τον κρατικό μηχανισμό εναντίον της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, είναι τόσες μέρες τα σκουπίδια στους δρόμους, και όμως ελάχιστοι διαμαρτύρονται, υπάρχει αίσθημα αλληλεγγύης, γιατί οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι άλλο σχέδιο υπάρχει: Να φτωχύνουμε όλοι.

Μας σώζουν;

Αλλά μήπως βελτιώνεται η κατάσταση; Τα χρέος όταν ανέλαβε η κυβέρνηση ήταν 115% του ΑΕΠ, φέτος υπολογίζεται σε 164-166%, και του χρόνου, σύμφωνα με το ΔΝΤ θα φτάσει στο 190% του ΑΕΠ. 75% αύξηση σε 3 χρόνια! Το χρέος που παρελήφθη το 1989 από τον Μητσοτάκη, το «νοικοκύρη» του νεοφιλελευθερισμού, ήταν 70 δις. Σε 3 χρόνια το έφτασε 111,6%. Για 15 χρόνια, μέχρι το 2008, έμενε περίπου σταθερό γύρω στο 110%. Άκουσε κανείς από σας ότι ήταν αιτία χρεοκοπίας; «Μας είπαν τώρα ότι είναι αιτία, μας γδέρνουν και το αποτέλεσμα είναι να το πάνε στο 190%!». Αυτό δείχνει ότι άλλους στόχους έχουν!

Το κούρεμα – απάτη

Συνεχίζοντας ο Γιώργος Δελαστίκ, ανέλυσε την «άλλη απάτη που ετοιμάζεται με το κούρεμα του χρέους»: Οι Γερμανοί προωθούν κούρεμα 50%. Αφού έχουν ήδη ξεφορτωθεί στην ΕΚΤ τα Ελληνικά ομόλογα. Οι 13 μεγαλύτερες Γερμανικές τράπεζες, έχουν όλες μαζί Ελληνικά ομόλογα αξίας λιγότερης από 5 δις, λιγότερα από όσα έχει μόνο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Ελλάδας. Από τα 360 δις του χρέους εξαιρούνται από το κούρεμα:

·   60 δις Ελληνικά ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

·   73 δις (με την 6^η δόση), δάνεια της τρόικας

·   Άλλα δάνεια περίπου 20 δις

·   15 δις έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου μικρής διάρκειας

·   Ομόλογα 40-45 δις με λήξη μετά το 2020

Από τα υπόλοιπα (γύρω στα 145 δις), τα 120 δις είναι σε Ελληνικά χέρια (Ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες). Το κούρεμα στα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων θα αξιοποιηθεί ως ένα βαθμό για περαιτέρω μείωση συντάξεων, ενώ για το υπόλοιπο μέρος θα δανεισθούν (αυξάνοντας το χρέος). Όμοια και με τις τράπεζες, καμία από τις οποίες δεν θα έχει κεφαλαιακή επάρκεια μετά το κούρεμα, το Ελληνικό κράτος θα δώσει λεφτά για να μην χρεοκοπήσουν, και επειδή δεν έχει, θα βάλει επί πλέον έκτακτες εισφορές ή θα πάρει νέο δάνειο. Από ένα κούρεμα 50% του χρέους των 360 δις, ζήτημα είναι αν θα κερδίσει τελικά η χώρα μόνο γύρω στα 20-25 δις. Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους το όφελος θα είναι γύρω στα 10-15 δις. Αλλά το κόστος θα είναι τεράστιο. Θα κουρέψουμε τον εαυτό μας και θα χρεωθούμε για να πάρουμε τα λεφτά του κουρέματος.

Το σχέδιό τους

Γιατί το κάνουν, τι κέρδος έχουν; Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία του Νεοφιλελευθερισμού, αν δεν υπάρχουν εργατικά δικαιώματα (πχ. κατώτατοι μισθοί), η αγορά θα διαμορφώσει τους μισθούς σε εκείνο το επίπεδο που θα δώσει ανταγωνιστικότητα. Είναι αυτό που ο λαός ονομάζει Κινεζοποίηση. Αλλά ποιος μπορεί να ανταγωνισθεί τα κινέζικα μεροκάματα 0,8 – 2 Ευρώ; Μόνο στο βαθμό που η δικοί μας μισθοί τείνουν προς τα εκεί. Ταυτόχρονα εξάγουν τις εργασιοβόρες βιομηχανίες από την Ευρώπη σε χώρες χαμηλότερου εργασιακού κόστους, αλλά και το αγροτικό κόστος (με εισαγωγές: Πατάτα Αιγύπτου, φακή Πακιστάν, ζύμη για ψωμί στα σούπερ μάρκετ από την Κίνα).  

Η Γερμανία πάγωσε τους μισθούς στη Γερμανία, ενώ στη υπόλοιπη Ευρώπη μέσω του Ευρώ ευνοήθηκε η άνοδος των τιμών. Έτσι κατάφεραν να μας πουλάνε μέχρι χαρτί υγείας. Έτσι τώρα υπάρχει μια γενική πίεση, από την πλευρά της Γερμανίας, να πέσουν τα μεροκάματα στις χώρες της Ευρώπης, και όχι να αυξηθούν οι μισθοί των Γερμανών.

Η Γερμανία έτσι λύνει πολλαπλά προβλήματά της: Όταν χρεοκοπεί το Ελληνικό ξενοδοχείο στην Κρήτη και έρχεται και το παίρνει ο Γερμανός επιχειρηματίας αντί πινακίου φακής, τα μεν κέρδη θα πηγαίνουν στη Γερμανική οικονομία, οι Γερμανοί που σπουδάζουν τουριστικά επαγγέλματα θα γίνονται μάνατζερ στα Γερμανικά ξενοδοχεία της Ελλάδας, το κατώτερο προσωπικό θα είναι εισαγόμενο Μπάγκλα Ντες και Φιλιππίνες ώστε να στοιχίζει λιγότερο, ο δε Γερμανός τουρίστας με το μέτριο πια μισθό θα περνάει σε μια χώρα χαμηλού κόστους σαν πασάς στα Γιάννενα.

Και το σημαντικότερο που γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα: Οι κυβερνήσεις δώσανε τρισεκατομμύρια Ευρώ στο τραπεζικό σύστημα για να το διασώσουν. Από κάπου πρέπει να τα μαζέψουν. Η λογική τους είναι απλή: 500 εκατομμύρια κάτοικοι της ΕΕ, από 1.000 Ευρώ επί πλέον φόρους (μεσοσταθμικά) το χρόνο, σε 5-6 χρόνια θα τα έχουν μαζέψει. Στους τραπεζίτες τα δώσανε, εμείς θα τα πληρώσουμε.

Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Μετά το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα, συντηρητικοί πολιτικοί (Μέρκελ, Σαρκοζί) έβγαζαν λόγους εναντίον των άκαρδων τραπεζιτών και των ανάλγητων επιχειρηματιών. Τι σημαίνει αυτό; Η πολιτική δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Καθορίζεται από το συσχετισμό δυνάμεων. 4-5 μήνες μετά, υπήρχε μεγάλη ανησυχία, μήπως ο Ελληνικός Δεκέμβρης επεκταθεί στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Όταν είδαν ότι αυτό δεν έγινε, το Σεπτέμβρη του 2009, είπαν «λιτότητα παντού», θεοποίησαν ξαφνικά το δημόσιο χρέος. Όσο βλέπουν ότι μπορούν να επιβάλουν τέτοια μέτρα χωρίς δραματικές πολιτικές συνέπειες, συνεχίζουν. Η νοοτροπία τους είναι: Όσο αντέχει το υποζύγιο, το φορτώνουμε. Άμα δεν κλωτσήσει το γαϊδούρι, δε γίνεται τίποτα!

Τι μπορεί να γίνει;

Η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα. Με δεύτερες εκλογές (όπως έχει πει ο Σαμαράς) έχει βάσιμες ελπίδες να πετύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είναι δυνατόν η ΝΔ να αποτελέσει λύση; Αν και πρέπει να αναγνωρίσουμε στο Σαμαρά ότι είχε το σθένος να πει όχι στο μνημόνιο, ξεκινώντας από μια βάση όπου το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει όλα τα όργια, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και όντας ο ίδιος νεοφιλελεύθερος, δεν μπορεί να είναι λύση, πέραν από μικροδιορθώσεις δημαγωγικού χαρακτήρα.

Καμίας πολιτικής η κυβέρνηση δεν είναι προκαθορισμένη ανεξαρτήτως της στάσης του κόσμου. Ένας λαός που θα βγει στους δρόμους, που θα δώσει 20-25% στα κόμματα της αριστεράς, αποτελεί φοβερό φραγμό σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, στο να συνεχίσει αυτήν την πολιτική.

Το κλειδί

Το κλειδί στην εναλλακτική λύση, χωρίς να μπορούμε να πούμε ποια ακριβώς μορφή θα έχει, είναι να μην καμφθεί η αντίσταση του κόσμου, να πούμε ότι εμείς αρνούμαστε να φτωχύνουμε, δε θα μπορέσετε να μας γυρίσετε στο 60. Και για τα ίδια τα κόμματα της αριστεράς, στο βαθμό που δεν υπάρχει ακόμα ένα λαϊκό ρεύμα, σαρωτικό, που να λέει, «ενωθείτε σ’ αυτή τη φάση για ένα στόχο, και διατηρείστε την αυτοτέλειά σας», και η ίδια η αριστερά δεν ενώνεται.

Εμείς αλλάζουμε την πολιτική ως λαός με την παρουσία μας, εμείς, όταν αδρανούμε, υφιστάμεθα τις συνέπειες της αδράνειάς μας.

Η συζήτηση

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με ερωτήσεις και τοποθετήσεις των παραβρισκόμενων και με απαντήσεις των εισηγητών. Πλούσια τα θέματα:

Το ενεργειακό, η ΑΟΖ και τα πετρέλαια, ποια θα ήταν η εφικτή πολιτική μιας κυβέρνησης που θα στηρίζεται σε λαϊκούς συσχετισμούς, η στάση πληρωμών, η έξοδος από το Ευρώ, τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), οι κινητοποιήσεις και αν φέρνουν αποτέλεσμα, ήταν μερικά από τα θέματα που συζητήθηκαν. Τις επόμενες μέρες θα αναρτήσουμε στον ιστολόγιο της Επιτροπής Αγώνα, αποσπάσματα από τη γόνιμη αυτή συζήτηση.