25 Μαρτίου 2012

Παρέμβαση στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου

Όπως και τις άλλες φορές (δείτε εδώ και εδώ), έτσι και σήμερα 25η Μαρτίου του 2012, η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς βρέθηκε στην παρέλαση, για να διαδηλώσει την αντίθεσή της στην πολιτική του ΔΝΤ της ΕΕ και της κυβέρνησης. Πιστεύουμε ότι η σύνδεση με με τους κάθε φορά επίκαιρους λαϊκούς αγώνες, είναι αυτή που δίνει το σωστό νόημα της αντίστασης σε μια επέτειο εξέγερσης, την οποία προσπαθούν επί χρόνια να οικειοποιηθούν και να απονευρώσουν από κάθε αγωνιστικό περιεχόμενο.



Η 25η Μαρτίου ανήκει στο λαό που εμπνέεται στη σημερινή του αντίσταση από τους μεγάλους ξεσηκωμούς της ιστορίας του, και όχι στο άθλιο πολιτικό σύστημα της διαπλοκής, της υποτέλειας και της στήριξης των συμφερόντων της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας, που κερδοσκοπεί σε βάρος ολόκληρου του λαού και καταστρέφει τη χώρα.


Στο μεταξύ, η κυβέρνηση μέσα σε ένα πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας και αστυνομοκρατίας, κατάφερε να γίνει η δεκάλεπτη κεντρική στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα, χωρίς θεατές:


Κυβέρνηση ανδρεικέλων, που κινητοποιεί ολόκληρη την αστυνομική δύναμη της χώρας (που εμείς πληρώνουμε), για να προστατέψει τον εαυτό της από τον εχθρό - λαό. Που διοχετεύει φήμες για προβοκάτσιες και εκτροπές για να τρομοκρατήσει τους πολίτες και να τους κρατήσει στο σπίτι τους. Που επιστρατεύει μεθόδους άλλων εποχών (προληπτικές συλλήψεις, προσαγωγές διαδηλωτών χωρίς απολύτως καμία αφορμή, απαγόρευση στην πράξη διαδηλώσεων). Που κρύβεται πίσω από οδοφράγματα φτιαγμένα με κλούβες, και σιδερένιους φράχτες ειδικά κατασκευασμένους για να τους προστατεύουν από τη λαϊκή οργή.   

Δεν απέτρεψε τις δεκάδες δράσεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν απέτρεψε τους μαθητές από το να γυρίσουν με αποστροφή τα πρόσωπα από τους εκπροσώπους της εξουσίας. Δεν έπεισε, δεν μπορεί πια να πείσει. Προσπαθεί να τρομοκρατήσει. Δεν θα τα καταφέρει!
   

21 Μαρτίου 2012

Η συζήτηση για το Μνημόνιο 2, ολόκληρες οι εισηγήσεις & δευτερολογίες Κατρούγκαλου - Μαυρουδέα

Οι εισηγητές και το προεδρείο
Τη Δευτέρα 19 Μαρτίου, η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς διοργάνωσε στο Δημαρχείο Κηφισιάς την 6η εκδήλωση – συζήτηση στους 22 μήνες της λειτουργίας της, με στόχο αυτή τη φορά την ανάλυση της νέας κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά την ψήφιση του Μνημονίου Νο 2, της δανειακής σύμβασης και του PSI. Το θέμα ήταν:
ΜΝΗΜΟΝΙΟ No 2 – ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ,
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Σταύρος Μαυρουδέας, αναπληρωτής καθηγητής τμήματος οικονομίας του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας, και ο Γιώργος Κατρούγκαλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Παρουσιάζουμε παρακάτω εκτεταμένα αποσπάσματα από τις εισηγήσεις τους, καθώς και βίντεο με ολόκληρες τις ομιλίες.
Το μέλος της Επιτροπής Γιάννης Αδριανός άνοιξε την εκδήλωση με σύντομη εισαγωγή. Αναφέρθηκε στη δράση της Επιτροπής Αγώνα, που είτε με τη μορφή των εκδηλώσεων, είτε με τη μορφή των παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων, στόχευσε από την αρχή στην ενημέρωση των πολιτών για τα κυβερνητικά μέτρα και την αντιμετώπισή τους, συμμετείχε και στήριξε κάθε σχετική κινητοποίηση, κεντρική ή τοπική, οργάνωσε τοπικούς αγώνες για τα χαράτσια (μαζί με την Πρωτοβουλία Κατοίκων Κηφισιάς και άλλους φορείς) και όχι μόνο, στήριξε τους αγώνες των εργαζομένων στην περιοχή μας. Στη συνέχεια αναφέρθηκε σύντομα στον αγώνα ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ, αγώνας που συνεχίζεται μετά και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, και παρουσίασε τους 2 ομιλητές

Η εισήγηση του Σταύρου Μαυρουδέα



Η παρέα των συστημικών ΜΜΕ και καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε για την πολλοστή σωτηρία της χώρας. Με το μνημόνιο Νο2 και το PSI, ο βαθύς πυρήνας του δικομματισμού, χωρίς υποκρισίες πλέον μεταξύ τους, «ξανασώζουν» τη χώρα. Αυτό που θα προσπαθήσω να εξηγήσω είναι:
1.  Γιατί αυτή η στρατηγική είναι αποτυχημένη
2.  Ποια είναι η στρατηγική που πραγματικά έχουν, τόσο οι κατεστημένες δυνάμεις όσο και οι ξένοι εταίροι - πάτρωνές τους.
3.  Τι θα μπορούσε να κάνει ο Ελληνικός λαός

Η πολιτική των μνημονίων
Το 2ο μνημόνιο προβάλλεται ως σωτηρία της χώρας, τελική και οριστική, όταν οι ίδιοι οι εμπνευστές του αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν ότι το 1ο μνημόνιο ήταν αποτυχημένο. Άργησαν να το κάνουν βέβαια, και υποκρίθηκαν για μεγάλο διάστημα ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Να θυμίσω τον κ. Παπακωνσταντίνου που δε δίσταζε να δηλώσει ότι από το τέλος του 2011 η χώρα θα έμπαινε σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Το 1ο μνημόνιο είναι νεκρό εδώ και καιρό. Το 2ο είναι συνέχεια του 1ου, είναι νεκρό από τη γέννησή του και το ξέρουν οι ίδιοι οι εμπνευστές του. Θα εξηγήσω συνοπτικά γιατί:
Οι στρατηγικές των 2 μνημονίων είναι τυπικές στρατηγικές του ΔΝΤ. Αυτό είναι που έχει την τεχνογνωσία, τη μακρά πείρα, τα έτοιμα οικονομικά υποδείγματα. Η ΕΕ είναι νεοφώτιστη, γι’ αυτό και μπήκε το ΔΝΤ στο παιχνίδι (εκτός από το ότι είναι πάντα το μακρύ χέρι των ΗΠΑ). Οι στρατηγικές αυτές έχουν τα εξής χαρακτηριστικά – πυλώνες:
1.  Για όλα φταίνε οι μισθοί και τα μεροκάματα, οι εργαζόμενοι. Άρα πρέπει να πέσει το μισθολογικό κόστος, και τα μη μισθολογικά κόστη της εργασίας (κοινωνική ασφάλιση, συντάξεις κλπ), γιατί έτσι υποτίθεται ότι θα ανέβει η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
2.  Πρέπει να μειωθεί το δημόσιο και οι δαπάνες του. Και δεν εννοούν τις επιδοτήσεις προς ισχυρούς οικονομικούς κύκλους και το κεφάλαιο, αλλά ιδιαίτερα το σκέλος που αφορά παροχές προς εργαζόμενους, είτε με δημιουργία απασχόλησης είτε με καλύτερες μισθολογικές και εργασιακές συνθήκες. Όπου θα πάει το ΔΝΤ, είτε είναι μεγάλο το Δημόσιο είτε μικρό, θα πει ότι πρέπει να κοπεί.
3.  Θα πρέπει να υπάρξει υποτίμηση του νομίσματος, γιατί αυτό διευκολύνει το εμπορικό ισοζύγιο. Αυτός ο 3ος πυλώνας δεν υπάρχει στην περίπτωσή μας, γιατί υπάρχει το Ευρώ, που αν ξηλωθεί, ολόκληρο το Ευρωπαϊκό σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει.
Τι πρόβλημα έχουν στην Ελληνική περίπτωση; Ότι η συνταγή αυτή έρχεται να εφαρμοσθεί σε μια οικονομία που βρίσκεται μέσα στη δίνη της κρίσης, που δεν είναι η κρίση χρέους που λένε τα παπαγαλάκια, αλλά η κρίση που άρχισε το 2007-2008 και δεν έχει τελειώσει ούτε στην χώρα μας ούτε έξω. Η κρίση σοβούσε σε όλες τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες και ήταν κρίση στον πυρήνα της λειτουργίας τους. Ένα από τα εργαλεία που μπορεί να απαλύνει την κρίση, όχι να σε βγάλει έξω από αυτήν, είναι να κινητοποιήσεις δημόσιες δαπάνες. Γιατί ο ιδιωτικός τομέας δεν κάνει business όταν είναι επικίνδυνο το περιβάλλον. Αυτό έγινε πραχτικά σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, γι’ αυτό ξεφύγανε τα ελλείμματα παντού. Στις ΗΠΑ, αν υπολογιστούν και οι αμυντικές δαπάνες, το χρέος φτάνει το 110% του ΑΕΠ. Όταν σ’ αυτή την κρίση επέμβει μια πολιτική ΔΝΤ, αυτή την κρίση την κάνει πιο βαθειά.
Η Στρατηγική τους
Δεν το αγνοεί αυτό το ΔΝΤ, είναι στην πολιτική του. Οι πολιτικές του δεν προβλέπουν ανάπτυξη. Η βασική φιλοσοφία τους είναι ότι όσο πιο γρήγορα το αεροπλάνο βουτήξει προς τα κάτω, τόσο πιο γρήγορα θα ανέβει. Βέβαια, και αυτό έχει γίνει αμέτρητες φορές με το ΔΝΤ και τις πολιτικές του, πολλές φορές μπορεί αντί να βγεις γρήγορα, να πας προς τα κάτω. Σε ένα τέτοιο υφεσιακό σπιράλ προς τα κάτω χωρίς διέξοδο φαίνεται ότι πηγαίνει η Ελληνική οικονομία, με ευθύνη ακριβώς της πολιτικής του μνημονίου. Η προσπάθειά τους είναι θα μπέιτε στην ύφεση, αλλά στα πλαίσια αυτής της πορείας, θα υπάρξουν βασικά 2 δομικοί μετασχηματισμοί:
1.  Οι μισθοί θα φτάσουν σε επίπεδα Ρουμανίας στην καλύτερη περίπτωση
2.  Θέλουν να μετατρέψουν μια καπιταλιστική κρατικοδίαιτη οικονομία σε μια οικονομία με κέντρο τον ιδιωτικό τομέα. Να συρρικνώσουν τον κρατικό τομέα και να αναπτυχθεί «υγιής» ιδιωτικός τομέας. Πουθενά δεν έχει γίνει αυτό. Κλασσικό παράδειγμα το Μεξικό, όπου επιχειρήθηκαν τα ίδια πριν από μια δεκαετία, και δεν έχει αλλάξει τίποτα σ΄ αυτό.
Αυτή η πολιτική έχει την εξής επίπτωση στην Ελληνική οικονομία: Τη βάζει σε βαθύτατη ύφεση. Το 2011 ήταν -7%, αθροιστικά από το 2008 η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 14%. Για φέτος ξεκίνησαν με -2,8% και ήδη η Citibank λέει -8%, που είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα αν δεν την υποτιμά κιόλας. Αν τα αθροίσουμε έχουμε ύφεση 22%.
Ξέρουν καλά ότι το σενάριο το 2020 το χρέος να είναι 120% του ΑΕΠ, δε βγαίνει. Ακόμα και 120% να είναι, δεν είναι διαχειρίσιμο. Ένα χρέος 60 μέχρι 80% είναι διαχειρίσιμο. Τι έχουν κάνει; Το πάνε παρά πίσω. Γιατί; Τι θέλουν; Να μην έχουμε μια χρεοκοπία καθαρή, να έχουμε ελεγχόμενη, αυτή με το PSI δηλαδή, μέσα στο Ευρώ. Να πάμε τα πράγματα για κανένα χρόνο παραπίσω, να φύγει αυτή η χρονιά της παγκόσμιας ύφεσης, και μετά βλέπουμε. Αν ήταν απλά μια ύφεση, θα διαχειριστούμε την περίπτωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Αν έχουν πάει έξω τα πράγματα καλά, θα το δούμε λίγο πιο άνετα.
Αν έχουν πάει άσχημα, τότε θα βάλουμε ακόμα μεγαλύτερο μαχαίρι: 2η χρεοκοπία, πάλι μέσα στο Ευρώ, χειρότερη από την 1η, εκεί θα πρέπει να κουρέψουν τους εαυτούς τους, τα κρατικά δάνεια, και αυτό δεν το κάνουν ποτέ τζάμπα. Θα μας έχουν φτάσει κάτω από τη Ρουμανία.
Αν ούτε η 2η χρεοκοπία δε βγαίνει, υπάρχει η έξοδος από το Ευρώ, αλλά με τους δικούς τους όρους. Θα σας βγάλουμε σε ένα προθάλαμο, που θα ελέγχουμε εμείς. Όπως παλιά με το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα, όπου μια σειρά νομίσματα συνδέονταν με το ECU, και μπορούσαν να κυμανθούν 5-10%, άρα εξαρτιόντουσαν από το άλλο νόμισμα, δεν κινιόντουσαν ελεύθερα. Θα δώσουν πιθανά και ένα «τυράκι», 10 δις αναπτυξιακή βοήθεια, για να βγεις σ’ αυτόν τον προθάλαμο και να μη μας τινάξεις το μαγαζί στον αέρα, δηλαδή να βγεις και να πεις φεύγω από την ΕΕ, όχι μόνο από το Ευρώ, αυτό τους πονάει πιο πολύ γιατί από κει βγάζουν τα πιο πολλά λεφτά, και γιατί έτσι ταράζεται ολόκληρο το γεωπολιτικό οικοδόμημα της ΕΕ. Αυτό είναι το σχέδιο, το κουβεντιάζουν ανοιχτά, το ξέρουν κι εδώ, το έχουν διαμηνύσει στο Βενιζέλο, τον Παπαδήμο κλπ.
Τι μπορεί να κάνει κανείς;
Να καταρρεύσει το υπάρχον κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
Σε ποιο δρόμο; Αυτό είναι που ταλανίζει την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι να φύγει κανείς από την ΕΕ. Μέσα σ΄ αυτήν δεν υπάρχει περίπτωση σωτηρίας. Δεν έχεις το συσχετισμό, δεν πρόκειται ποτέ να προκύψει ο συσχετισμός, δεν το είδαμε ποτέ στα τόσα χρόνια της ΕΕ.
Και αυτό σημαίνει 5+1 βασικούς άξονες πολιτικής:
  1. Στάση Πληρωμών, γιατί δεν μπορεί να ζήσει η χώρα με αυτό το χρέος
  2. Δικό σου νόμισμα, όχι εξαρτημένο από το Ευρώ ή το «Βόρειο» Ευρώ ή όπως θα πούνε ένα νέο Ευρώ.
  3. Κλείνεις τα σύνορα στα κεφάλαια, γιατί αλλιώς υπάρχει φυγή κεφαλαίων
  4. Εφαρμογή συστήματος προοδευτικής φορολογίας, για να πληρώνουν τα υψηλότερα εισοδήματα περισσότερο, και όχι το αντίθετο όπως τώρα.
  5. Κρατικοποίηση τραπεζικού συστήματος, για να χρηματοδοτήσει τη διαδικασία ανάκαμψης
  6. Το πιο σημαντικό: Το πρόβλημα είναι ότι έχεις μια οικονομία που έχει καταστραφεί πραχτικά, ακριβώς επειδή μπήκε σ΄ αυτή τη νέα μεγάλη ιδέα του κατεστημένου, την ένταξη στην ΕΕ. Πρέπει να ξαναστήσεις αυτή την οικονομία στα πόδια της. Με τρόπο που να παράγει ώστε να ζήσει τη χώρα και το λαό της. Αυτό απαιτεί σχέδιο, και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι κοινωνικό, δημόσιο και δημοκρατικό. Γιατί κανένα ιδιωτικό κεφάλαιο δε θα πάρει τα ρίσκα μιας τέτοιας διαδικασίας σε κατάσταση ύφεσης. Μόνο η κινητοποίηση του συνόλου της κοινωνίας και η οργάνωσή της μέσα από ένα τέτοιο δημόσιο σχέδιο μπορεί να το κάνει αυτό.

Η εισήγηση του Γιώργου Κατρούγκαλου



Η ιδεολογική κατασκευή ότι η Ελλάδα είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, έχει καταρρεύσει: Είναι αλήθεια ότι το Ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης του καπιταλισμού είχε πολλές στρεβλώσεις:
  • Οι πελατειακές σχέσεις, πχ. στη δημόσια διοίκηση, την ξεχωρίζουν από το μέσο όρο μιας Ευρωπαϊκής δυτικής δημοκρατίας
  • Από την άλλη είχαμε μια μαζική αποδιάρθρωση του ιστού της οικονομίας, αποβιομηχάνιση, αγροτικό τομέα που συντηρούνταν με επιδοτήσεις χωρίς να παράγει.
Όμως η κρίση δεν εκδηλώθηκε κυρίως εξ΄ αιτίας αυτών των χαρακτηριστικών. Αντανακλά μια μεγάλη τάση ανατροπής των συσχετισμών ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, που έχει ξεκινήσει τουλάχιστον από το τέλος της δεκαετίας του 70. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα φαίνεται να θέλει να μεταλλαχθεί από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που προέκυψε μετά τον πόλεμο, σε ένα φιλελεύθερο μοντέλο όπως ίσχυε στην Ευρώπη του 19ου αιώνα, και που επιβιώνει στον Αγγλοσαξονικό τύπο καπιταλισμού.
Η 1η χώρα στην Ευρώπη που προσκάλεσε το ΔΝΤ ήταν η Μ. Βρετανία το 1976, με κυβέρνηση εργατικών. Οι συνταγές αποτέλεσαν προάγγελο της μεγάλης επίθεσης της Θατσερικής δεκαετίας στα εργατικά δικαιώματα και το Βρετανικό κράτος πρόνοιας. Αργότερα, με το Ρήγκαν στις ΗΠΑ, αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έγιναν η επίσημη οικονομική ορθοδοξία σε εθνικό επίπεδο, και αφ΄ ετέρου μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, αποτέλεσαν τη «συναίνεση της Ουάσιγκτον», μια μονεταριστική συνταγή που επιβαλλόταν σε κάθε χώρα που ζητούσε διεθνή βοήθεια. 
Ποιο είναι το δίπτυχο αυτής της συναίνεσης;
o   Προϋπόθεση για την ανάπτυξη είναι η μεγέθυνση της ιδιωτικής κερδοφορίας, με συρρίκνωση μισθών και απορρύθμιση της αγοράς εργασίας
o   Οι επενδύσεις του δημόσιου τομέα και ειδικά οι κοινωνικές, θεωρούνται πλέον αντιπαραγωγικές, άρα πρέπει να έχουμε μαζική μεταφορά πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, με δραματική μείωση κοινωνικών δαπανών και μαζικές ιδιωτικοποιήσεις
Αυτό το δίπτυχο των συνταγών εφαρμόστηκε από το Μεξικό και την Αργεντινή, μέχρι την Τουρκία και την Ελλάδα. Είναι ενδιαφέρον ότι το μνημόνιο του 2010 είναι απλή συρραφή των αντίστοιχων μνημονίων της Αργεντινής, του Μεξικού και της Τουρκίας.
Η Συνταγή
Με λίγα λόγια η συνταγή θέλει:
Συγκρατημένες δημοσιονομικές πολιτικές, αντί να έχουμε, όπως οι Κευνσιανές πολιτικές επιβάλλουν σε περίοδο κρίσης, αντικυκλική παρέμβαση του δημοσίου, να διοχετεύεται χρήμα στην αγορά ώστε να τροφοδοτείται η ζήτηση. Η συνταγή είναι το ακριβώς αντίθετο από τη συνταγή επιτυχίας του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, που αποτελεί μια από τις 3 παραλλαγές του καπιταλισμού, μαζί με τον Αμερικάνικο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τον Ασιατικό ¨Κομφουκιανό» καπιταλισμό, που βασίζεται στον κρατικό παρεμβατισμό και σε ένα είδος πατερναλισμού σε εταιρικό επίπεδο.
Η καθαρά πολιτική αυτή προσπάθεια ανατροπής του τρόπου διανομής του κοινωνικού προϊόντος, γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί ως τάχα απόρροια φυσικών γεγονότων, σαν να ήταν μια φυσική καταστροφή. Πχ. η ανατροπή του κράτους πρόνοιας, δικαιολογείται με την ανατροπή των δημογραφικών δεδομένων, αν και ο παραγόμενος πλούτος αυξήθηκε ακόμα περισσότερο, οπότε γιατί δεν θα μπορούσε να συντηρήσει το κράτος πρόνοιας όπως τη δεκαετία του 60; Γιατί έχει αλλάξει ο τρόπος αναδιανομής με μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, ο πλούτος μοιράζεται πάρα πολύ πιο άνισα.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της κρίσης. Στην Ελλάδα γνώρισαν όξυνση, επειδή είμαστε ο αδύναμος κρίκος του συστήματος. Γιατί το σύστημα εδώ δεν είναι τόσο ισχυρά οργανωμένο όπως αλλού. Και στο επίπεδο της ιδεολογικής ηγεμονίας (γιατί ποιος έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό δημόσιο), και εξ αιτίας του τρόπο με τον οποίο παράγεται ο πλούτος, όχι με την ομαλή λειτουργία της αγοράς, αλλά ανάλογα με τις προσβάσεις σε υπουργούς..
Η Ελλάδα είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος της Ευρώπης, όχι ο μεγάλος ασθενής της. Είναι το αντικείμενο εφαρμογής ενός μείζονος νεοφιλελεύθερου πειράματος που επιταχύνει σε πολύ συμπυκνωμένο χρόνο, τάσεις που έχουν εμφανιστεί σε επίπεδο Ευρώπης γενικότερα.
Όλα αυτά δημιουργούν θεσμικά προβλήματα;
Η κρίση δεν είναι κυρίως νομικό ή οικονομικό ζήτημα, είναι κυρίως πολιτικό. Αφορά στην αναδιανομή ισχύος ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Δεν είναι όμως θεσμικά αδιάφορη. Η μετάβαση στην Ευρώπη το 19ο αιώνα από ένα φιλελεύθερο τυπικό κράτος δικαίου προς ένα κοινωνικό κράτος, συντελέστηκε με αλλαγή συνταγμάτων. Αυτή τη στιγμή, το θεσμικό πλαίσιο είναι «αναχρονιστικό», δεν αντανακλά τις νέες νεοφιλελεύθερες τάσεις, αλλά τη θεσμική πραγματικότητα της χρυσής εποχής του κοινωνικού κράτους. Γι αυτό προσφέρει κάποιες δυνατότητες θεσμικής χρησιμοποίησης νομικών όπλων, αλλά κυρίως, όσοι θέλουν να επιβάλλουν τις νέες κοινωνικές σχέσεις, χρειάζονται ένα νέο σύνταγμα.
Χρειάζονται όμως γι αυτό πολιτικές πλειοψηφίες. Επιχειρούν να το κάνουν από τα πάνω, μέσω της ΕΕ. Ο περίφημος «χρυσός κανόνας των ελλειμμάτων», που προσπαθούν να περάσουν χωρίς δημοψηφίσματα. Οι αλλαγές δεν μπορούν να περάσουν πείθοντας τους λαούς. Γι αυτό, γίνεται επίκληση της αναγκαιότητάς τους σαν να ήταν ανταπόκριση σε μια φυσική καταστροφή, σαν να μην υπάρχει άλλη λύση. Επιχειρούν να εκβιάσουν στη βάση όχι της πειθούς αλλά του φόβου, όχι τη συναίνεση αλλά τη συνθηκολόγηση.
Πως αντιμετωπίζονται τα νομικά δεσμά τα σχετικά με το χρέος;
Έχουν επιχειρήσει την καλύτερη νομική επένδυση:
  • Τα νέα ομόλογα να υπόκεινται στο Αγγλικό δίκαιο
  • Να συναφθούν δανειακές συμβάσεις με πρόδηλα αντισυνταγματικούς όρους, όπως η παραίτηση από τους όρους ασυλίας της εθνικής κυριαρχίας
Όλα αυτά δείχνουν την ανασφάλεια που έχουν σε νομικοθεσμικό επίπεδο, για τον απλό λόγο ότι σύμφωνα με το σύνταγμά μας, η Ελληνική βουλή μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταγγείλει διεθνείς συμβάσεις. Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Είναι αν καταγγείλεις διεθνείς συμβάσεις, τι θα κάνεις σε επίπεδο οικονομίας και πολιτικών σχέσεων. Δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι ό,τι δανειακές συμβάσεις και να κάνουμε δεν πειράζει, αφού μπορούμε να τις καταγγείλουμε.  Υπάρχουν σοβαρότατες δυσμενείς συνέπειες κάθε φορά που επιβαρυνόμαστε πρόσθετα.
Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση;
 Επικαλείται το διεθνή κανόνα του διεθνούς δικαίου της «κατάστασης ανάγκης» και που γίνεται παγίως αποδεκτή από όλα τα δίκαια. Όταν ένα κράτος δεν μπορεί να ικανοποιεί τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες (δημόσια τάξη, παιδεία, ασφάλεια, υγεία) και ταυτόχρονα να πληρώνει τους δανειστές του, έχουν προτεραιότητα οι βασικές του λειτουργίες. Αυτό δεν οδηγεί απλώς σε αναστολή πληρωμής, αλλά σε μονομερή διαγραφή ενός πάρα πολύ μεγάλου κομματιού του χρέους.
Οι 5 πετυχημένες σχετικές περιπτώσεις είναι η μονομερής αναδιάρθρωση της Ρωσίας το 98, η στάση πληρωμών της Αργεντινής το 2001, η στάση πληρωμών του Ισημερινού το 2008 και η πρόσφατη άρνηση των Ισλανδών να πληρώσουν το χρέος προς τους Ολλανδούς και Βρετανούς τραπεζίτες. Από νομική άποψη τα όπλα υπάρχουν το πρόβλημα δεν είναι νομικό.
Ποιο είναι το βασικότερο ζητούμενο των ημερών;
Να σταματήσουν αυτές οι πολιτικές. Γιατί δεν οδηγούν στον περιορισμό του χρέους. Αλλά και αν ακόμα μπορούσε με κάποιο μαγικό τρόπο το χρέος να πέσει στο 80%, δεν θα έπρεπε κανείς να πληρώσει το τίμημα της διάλυσης της οικονομίας και της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους. Γιατί το κυριότερο από τις «διαρθρωτικές αλλαγές» είναι η πλήρης αποσάρθρωση οποιασδήποτε προστατευτικής νομοθεσίας υπάρχει σε οποιοδήποτε πεδίο των κοινωνικών σχέσεων. Δεν είναι μόνο οι μειώσεις μισθών. Είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διαπραγματευτούμε με τον εργοδότη μας, σε συλλογικό επίπεδο. Δεν επιστρέφουμε πίσω στη δεκαετία του 50, γυρίζουμε πίσω στον καπιταλισμό του 19ου αιώνα, όπου δεν υπάρχει συλλογική διαπραγμάτευση. Αλλά και στο επίπεδο των μικρομεσαίων: Η σχέση μικρών μαγαζιών με μεγάλα super market και mal είναι 52-48. Η προσπάθεια με τις απελευθερώσεις είναι να γίνει 25-75, και το ποσοστό αυτοαπασχολουμένων από 35% σε 11%, όπως στη Γαλλία. Αυτό σημαίνει μαζική φτωχοποίηση – εξαθλίωση.
Μιλάμε για φτωχούς που θα κοιμούνται στα πεζοδρόμια, θα παλεύουν με τους μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί που θα έχει πεταχτεί στους σκουπιδοτενεκέδες, και που θα χρησιμοποιούνται από τους Χρυσαυγίτες και ακροδεξιούς, ακριβώς επειδή θα είναι εξαθλιωμένοι και θα πιστεύουν ότι οι μετανάστες φταίνε για τη δυστυχία τους, ως τάγματα κρούσης απέναντι στους μετανάστες. Αυτό είναι το σενάριο.
Η απάντηση είναι να μην τους επιτρέψουμε να το κάνουν. Όσο και αν οι εκλογές δεν είναι το μείζον, είναι σημαντικό στις επόμενες εκλογές τα κόμματα του μνημονίου να μην έχουν το 50%. Δεν μπορούμε να έχουμε άλλον ρεαλιστικό στόχο γι αυτές ακόμα, γιατί εξ αιτίας των μεγάλων αναπηριών της αριστεράς δεν έχει μπορέσει να γίνει ρεαλιστικό να έχουμε μια εναλλακτική λύση. Είναι μοιραίο να περάσουμε από μια μεταβατική περίοδο ρευστότητας, έως ότου έχουμε το εναλλακτικό. Το κενό από την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος δε θα βγάλει αναγκαστικά θετική εναλλακτική λύση. Αυτό που πρέπει να εξασφαλίσουμε είναι ένα αριστερόστροφο πρόσημο στη ρευστότητα που θα δημιουργηθεί, ώστε η μήτρα των κοινωνικών εξελίξεων να μη βγάλει τέρατα, αλλά πράγματα θετικά για μας.


Η συζήτηση

19 Μαρτίου 2012

Συζήτηση για το Μνημόνιο 2: Γ. Κατρούγκαλος - Στ. Μαυρουδέας

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο  2 - ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ:
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Εισηγητές:

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ
Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Δ.Π.Θ.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΥΡΟΥΔΕΑΣ
 Αν. Καθηγητής τμήματος οικονομίας του Παν. Μακεδονίας


Θα ακολουθήσει συζήτηση


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012, στις 6:30 μ.μ.
στο Δημαρχείο Κηφισιάς (Διονύσου και Μυρσίνης)

  • Παρά  τις προσποιητές θριαμβολογίες που προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν και πάλι
  • Ενάντια στην προεκλογική ψηφοθηρία που ήδη άρχισε και φιλοδοξεί να μας εγκλωβίσει στα μικροκομματικά ψευδοδιλλήματα του δικομματισμού
  • Κόντρα στους μονοδρόμους τους που όλοι ξέρουμε πια που οδηγούν

Συζητούμε για την ουσία των προβλημάτων του λαού και του τόπου:

  • Για το ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο 2, που παρά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Ελληνικού λαού επέβαλε η κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου και η τρόικα, με τις ευλογίες της ΕΕ, των τραπεζιτών και του ΣΕΒ.
  • Για την κατεδάφιση ότι είχε απομείνει από εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα (κατώτατο μεροκάματο, ΣΣΕ, συντάξεις, υγεία, πρόνοια)
  • Για τη ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ που ξεπουλάει στους δανειστές όλη τη δημόσια περιουσία (με εγγυήσεις Βρετανικού δικαίου)
  • Για την κατάλυση της ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας
  • Για το τι μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για μια λύση σε όφελος του λαού και του τόπου
Αυτά και άλλα πολλά θα κουβεντιάσουμε στην εκδήλωση της 19/3, που διοργανώνει η  Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς ενάντια στα μέτρα των Δ.Ν.Τ.- Ε.Ε. – Κυβέρνησης, στο Δημαρχείο Κηφισιάς.

Γιατί η γνώση είναι δύναμη!
Η Αφίσα της Εκδήλωσης

13 Μαρτίου 2012

Κάλεσμα αγωνιστικής δράσης ενάντια στην ανεργία

Λάβαμε και δημοσιεύουμε παρακάτω κάλεσμα για την ανεργία πρωτοβουλιών ανέργων (αλλά και εργαζομένων), οι οποίοι και διοργανώνουν πορεία στο υπουργείο εργασίας την Πέμπτη 15 Μαρτίου στην Ομόνοια. Η σημαντική αυτή πρωτοβουλία, στοχεύει να οργανώσει τους ανέργους σε κάθε κλάδο και κάθε γειτονιά, να απαιτήσει εγγραφή τους στα συνδικάτα και να αγωνισθεί για το δικαίωμα στην εργασία αλλά και για ειδικά αιτήματα των ανέργων.


Υποστηρίζουμε αυτήν την προσπάθεια, και σκοπεύουμε να συνεργαστούμε για τη συγκρότηση σχετικών κινήσεων και δράσεων στην περιοχή μας.


ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
Πορεία στο Υπουργείο Εργασίας την Πέμπτη 15 Μαρτίου, Ομόνοια στις 11 π.μ.


O μεσαίωνας στη ζωή και στα δικαιώματα μας είναι πια εδώ. Με ομοβροντία μέτρων απίστευτης βαρβαρότητας συγκυβέρνηση, εθνικοί και υπερεθνικοί συνεργάτες της και εργοδοσία οδηγούν τους εργαζομένους, τους νέους, τους ανέργους στην εξαθλίωση και στην εξόντωση. Αφού για δεκαετίες οι εργοδότες πλούτισαν και θησαύρισαν από την υπερεκμετάλλευση όλων των εργαζομένων μας ζητάνε να ξαναπληρώσουμε το μεγάλο τους φαγοπότι επικαλούμενοι την κρίση που αυτοί δημιούργησαν χωρίς όμως να την νιώσουν ποτέ.
Εφιάλτης είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και η ανεργία είναι το βασικότερο συστατικό της συνταγής τους…
Ήδη η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό-ρεκόρ, 30% για το 2012, ποσοστό που μεταφράζεται σε περισσότερους από 1.000.000 ανέργους, χωρίς να υπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν πρώτη φορά δουλειά, οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, οι μισοάνεργοι - μισοεργαζόμενοι που δουλεύουν με το κομμάτι
Να ποιοι θέλουν πραγματικά να μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω…
Η ανεργία και η αθέατη όψη της (ελαστική εργασία, υποαπασχόληση) είναι αποτέλεσμα των μαζικών απολύσεων, της μη ανανέωσης συμβάσεων στο όνομα της κρίσης, των χιλιάδων λουκέτων. Κυρίως, όμως, είναι αποτέλεσμα των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου όπως εκφράστηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και την εργοδοσία που επεκτάθηκαν με τον παροξυσμό της κρίσης και των Μνημονίων. Είναι σαφές πως Συγκυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Κεφάλαιο επιδιώκουν να διαλύσουν κάθε έννοια αξιοπρεπούς εργασίας κι αμοιβών, αξιοποιώντας την στρατιά απελπισίας που αυτοί δημιούργησαν. Έτσι, λοιπόν, χρησιμοποιούν την ανεργία ως μοχλό πίεσης και τρομοκράτησης των εργαζόμενων, ως μοχλό πίεσης για τον αφανισμό των συλλογικών μας δικαιωμάτων.
Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας, της ατομικής ευθύνης και ενοχής οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε φωνή, να σπάσουμε την απομόνωση, να σταθούμε αλληλέγγυοι και να ζητήσουμε την αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, τα κινήματα «δεν πληρώνω». Μα πάνω από όλα να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας στη δουλειά και την αξιοπρέπεια, να βγάλουμε εμείς τους από πάνω, μια για πάντα στην ανεργία. 

12 Μαρτίου 2012

Κινητοποίηση εργαζομένων στο ξενοδοχείο "Πεντελικόν"

Την Κυριακή 11 Μαρτίου, οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου Πεντελικόν, που είναι απλήρωτοι για μήνες και από τις 8 Φλεβάρη βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, οργάνωσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το ξενοδοχείο, μαζί με το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων:



Στη συγκέντρωση συμμετείχαν και μέλη της Επιτροπής Αγώνα Κηφισιάς.


Παραθέτουμε παρακάτω σύντομη συνέντευξη που πήραμε από εργαζόμενους που μας εξιστορούν το χρονικό της περιπέτειάς τους:


"Οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου Πεντελικόν, από τις 8 Φλεβάρη, βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας.
Τα οικονομικά προβλήματα ξεκίνησαν από το καλοκαίρι του 2010. Ωστόσο αποφασίσαμε όλοι να κάνουμε σιωπηρά υπομονή, να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την επιχείρηση να ξεπεράσει το πρόβλημα που προέκυψε και να σταθούμε δίπλα στους εργοδότες.
Δυστυχώς η υπομονή που δείξαμε μάλλον δεν βοήθησε στην επίλυση του προβλήματος. Οι μήνες προχωρούσαν και η πληρωμές μας έμεναν πιο πίσω απ’ όσο αντέχαμε.
Οι προσπάθειες που έκανε η εταιρία, να υπάρξει μια ροή στην πληρωμή του προσωπικού δεν ευοδώθηκαν. Αντιθέτως το ποσό των οφειλών διογκώνονταν, με αποτέλεσμα να απειλείται η διαβίωσή μας.
Παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες μας για την μη καταβολή  των δεδουλευμένων μας, η διοίκηση του ξενοδοχείου έδειξε να αγνοεί τις παρακλήσεις μας και αρνήθηκε  να μας πληρώσει, στερώντας μας έτσι την δυνατότητα επιβίωσης, κάλυψης των βασικών αναγκών της οικογένειάς μας, εξάντλησε την αντοχή μας και μας ανάγκασε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας, να βγούμε στο δρόμο διεκδικώντας τους μισθούς μας.
H απάντηση της εταιρίας στην δική μας απόγνωση είναι οι συνεχείς υποσχέσεις, καινούριες ημερομηνίες, και βέβαια  η πρόσληψη νέων υπαλλήλων στις θέσεις μας ..."

7 Μαρτίου 2012

Η απόφαση του ΣτΕ για το χαράτσι της ΔΕΗ, η απάτη του υπουργείου και η δική μας απάντηση

Παραθέτουμε ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα Κηφισιάς ενάντια στα μέτρα ΔΝΤ - ΕΕ - κυβέρνησης και της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Κηφισιάς ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ, για την κατάσταση σχετικά με το χαράτσι της ΔΕΗ, όπως διαμορφώνεται μετά την απόφαση του ΣτΕ:

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το χαράτσι της ΔΕΗ, δημιουργεί νέα δεδομένα για τους πολίτες και για το σχετικό κίνημα.

Η απόφαση, σύμφωνα με πληροφορίες του τύπου αφού δεν έχει ακόμα καθαρογραφεί, περιέχει τα εξής:

·      Θεωρεί αντισυνταγματική τη διακοπή του ρεύματος λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού
·      Θεωρεί συνταγματικό το ίδιο το χαράτσι, με το σκεπτικό της κρισιμότητας της οικονομικής κατάστασης της χώρας, με την προϋπόθεση της προσωρινότητάς του, ενώ σε περίπτωση που γίνει μόνιμο θα επανεξετάσει το θέμα.

Ορισμένα σχόλια για την απόφαση:
  1. Η απόφαση αποτελεί ορισμένη νίκη του κινήματος ενάντια στο χαράτσι, στο σκέλος που θεωρεί τη διακοπή του ρεύματος αντισυνταγματική.
  2. Σ’ αυτό το σκέλος η απόφαση επιβεβαιώνει το αυτονόητο. Η διακοπή ρεύματος λόγω μη πληρωμής φόρου είναι τόσο εξόφθαλμα παράνομη, που κανένα δικαστήριο δε θα μπορούσε να τη νομιμοποιήσει, όταν μάλιστα υφίσταται και την τεράστια πίεση του κινήματος και της κοινής γνώμης.
  3. Η απόφαση θεωρεί επίσης αντισυνταγματικό το ίδιο χαράτσι, εάν αυτό ήταν μόνιμο. Το θεωρεί όμως έκτακτο και ως εκ τούτου συνταγματικό. Μπορούμε να ρωτήσουμε από πού προκύπτει ο προσωρινός και έκτακτος χαρακτήρας του; Μήπως από δηλώσεις του υπουργού, δηλώσεις με τη γνωστή σε όλους αξιοπιστία; Ο οποίος δήλωνε αρχικά ότι το χαράτσι επιβάλλεται για 2 χρόνια και μετά για 4; Γιατί από τον ίδιο το νόμο (δείτε το Ν. 4021/2011, και το ΦΕΚ Α' 218 - άρθρο 53 στη σ. 6629), πουθενά δεν προκύπτει η προσωρινότητα. Ούτε και από τις 2 τροπολογίες του (δείτε τις εδώ). Ο νόμος δεν έχει ημερομηνία λήξης, μόνο από νέο νόμο μπορεί να καταργηθεί. Τυχαίο;
  4. Πολύ εύκολα αντιπαρέρχεται η απόφαση όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της προσφυγής (Δείτε το σχετικό δελτίο τύπου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με την προσφυγή εδώ):
o     Το ότι είναι φόρος και όχι τέλος που συναρτάται με κάποια ειδική υπηρεσία που παρέχεται στον ιδιοκτήτη.
o     Το ότι φορολογείται το ακίνητο ανεξάρτητα από το αν παράγει ή όχι εισόδημα, οδηγώντας ενδεχομένως στην ανάγκη εκποίησής του.
o     Το ότι δεν υπολογίζει τη συνολική φορολογική επιβάρυνση του ακινήτου και με άλλους φόρους, και μάλιστα με κάποια προοδευτική κλίμακα.
o     Το ότι δεν υπολογίζεται η συνολική φοροδοτική ικανότητα του ιδιοκτήτη, αλλά το ακίνητο φορολογείται αυτοτελώς, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι εισοδήματος.

Η απόφαση του ΣτΕ δείχνει και τα όρια των πολιτικών που εξαρτούν την έκβαση παρόμοιων ζητημάτων από αποκλειστικά νομικές διαδικασίες. Οι νομικές διαδικασίες μπορούν υπό προϋποθέσεις να βοηθήσουν τους αγώνες, είναι όμως οι συσχετισμοί που δημιουργεί το λαϊκό κίνημα με τη δράση που μπορούν να εγγυηθούν την έκβασή τους.

Η απόφαση δείχνει επίσης και τα όρια της «ανεξαρτησίας» της δικαιοσύνης. Μια δικαιοσύνη που «κατανοεί» τις ανάγκες της εξουσίας τις περισσότερες φορές και συμπεριφέρεται ανάλογα, τηρώντας κάποια προσχήματα. Και πάλι είναι το λαϊκό κίνημα που μπορεί να διευρύνει τα όρια αυτής της «ανεξαρτησίας» προς το συμφέρον του.

Το Δελτίο Τύπου του υπουργείου οικονομικών της 6 Μαρτίου, η μεγάλη ΑΠΑΤΗ

Με ανακοίνωσή του το βράδυ της 6 Μαρτίου το υπουργείο οικονομικών επιμένει:

«Σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία, όλες οι κατηγορίες νοικοκυριών και καταναλωτών που εξαιρούνται από την καταβολή του ειδικού τέλους ή εμπίπτουν σε ειδικές ρυθμίσεις πιστοποιούνται, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα, με απόφαση των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών. Εφόσον έχει υποβληθεί παρόμοιο αίτημα και εκκρεμεί η έκδοση της σχετικής απόφασης είναι λογικό ένας καταναλωτής να ζητά έναν διακανονισμό της πληρωμής του με τη ΔΕΗ προκειμένου να μην καταβάλει κάτι που τελικώς δεν οφείλει να καταβάλει.

Για τη συντριπτική, όμως, πλειονότητα των καταναλωτών που πρέπει να συγκαταβάλουν το λογαριασμό της ΔΕΗ και το ειδικό τέλος ακινήτων δεν έχει κανένα πρακτικό νόημα η μερική εξόφληση ενός λογαριασμού της ΔΕΗ γιατί στον επόμενο λογαριασμό εξοφλείται το τμήμα του λογαριασμού που δεν έχει καταβληθεί, δηλαδή αυτό που αφορά το ειδικό τέλος ακινήτων και όχι την κατανάλωση ρεύματος.

Όσοι, συνεπώς, έχουν την εντύπωση ότι εξοφλώντας εν μέρει τον λογαριασμό τους εξοφλούν το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας και όχι το ειδικό τέλος ακινήτων, έχουν εσφαλμένη εντύπωση, την οποία καλλιεργούν ενδεχομένως και ορισμένα στελέχη της ΔΕΗ κατά παράβαση του νόμου και των συμβατικών υποχρεώσεων της εταιρίας.»


Δείτε ολόκληρη την "Ανακοίνωση τύπου για το ειδικό τέλος ακινήτων που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ" του υπουργείου οικονομικών, εδώ

Μας λένε δηλαδή ότι δε μας νοιάζει η απόφαση του ΣτΕ, εμείς επιμένουμε! Αυτή η αχαρακτήριστη στάση, κάνει ιδιαίτερα αναγκαία την εξώδικη δήλωση προς τη ΔΕΗ ότι το τμήμα του λογαριασμού που πληρώσαμε αφορά μόνο το ρεύμα και όχι το χαράτσι.

Ο Δήμος Κηφισιάς έστειλε την περασμένη εβδομάδα και 2ο εξώδικο, εκ μέρους 200 νέων δημοτών, με το ίδιο περιεχόμενο με το πρώτο. Οι αιτήσεις συνεχίζονται…

    Συνεχίζουμε να μην πληρώνουμε το χαράτσι της ΔΕΗ!    

Συνεχίζουμε να καταθέτουμε αιτήσεις στο Δήμο για εξώδικο προς τη ΔΕΗ!

    Συνεχίζουμε τον αγώνα για την κατάργηση του χαρατσιού!    

Θα οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις μας σε συνάντηση τη Δευτέρα 12/3 στις 7:30 μ.μ. στα γραφεία του συλλόγου Εργατικών και Κάτω Κηφισιάς, 1ης Μάη και Μαρίνου Αντύπα. Δείτε το χάρτη εδώ.

Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς ενάντια στα μέτρα ΔΝΤ – ΕΕ – κυβέρνησης
Πρωτοβουλία Κατοίκων Κηφισιάς ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ
email:  protovoulia-katoikon-kifisias@googlegroups.com
email: epitropikifisias@gmail.com, κινητό: 6974105775
Ιστολόγιο:       http://epitropikifisias.blogspot.com

_______________________________________________________________________

5 Μαρτίου 2012

Στιγμιότυπα από τη συναυλία της 4 Μάρτη στη Χαλυβουργία Ελλάδος, σύλληψη του προέδρου του Σωματείου

Μετά από 126 μέρες απεργία, οι απεργοί της Χαλυβουργίας Ελλάδος διοργάνωσαν την Κυριακή 4 Μάρτη συναυλία στην πύλη της Χαλυβουργίας.

Στη συγκέντρωση μίλησε ο πρόεδρος του Σωματείου Γιώργος Σιφωνιός. Δείτε αποσπάσματα από την ομιλία του:
Δείτε αποσπάσματα από τη συναυλία, με το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη»:



Παιδικό σχέδιο στο χώρο της περιφρούρησης 




Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και  αντιπροσωπεία της Επιτροπής Αγώνα Κηφισιάς, σαν ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης προς ένα κορυφαίο αγώνα της εργατικής τάξης, αγώνας που είναι και αγώνας ολόκληρου του Ελληνικού λαού.



ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ:
Χθες το βράδυ συνελήφθη από την αστυνομία ο πρόεδρος του Σωματείου Γιώργος Σιφωνιός, ο οποίος και αφέθηκε ελεύθερος μετά από 1 ώρα, χωρίς να του απαγγελθεί κάποια κατηγορία. Η τρομοκρατία κυβέρνησης και εργοδοσίας εντείνεται. Ο αγώνας όμως των απεργών δεν θα καμθεί. Η συμπαράσταση ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και η διεθνής αλληλεγγύη από όλες τις γωνιές του κόσμου, είναι δεδομένη και θα ενταθεί.

Οι απεργοί της Χαλυβουργίας θα νικήσουν!

1 Μαρτίου 2012

Κινητοποίηση στην Κηφισιά των απεργών της Χαλυβουργίας

Με κινητοποίηση στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Κηφισιά την Τετάρτη 29/2, οι απεργοί της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» απάντησαν στην τρομοκρατία και τις μεθοδεύσεις με τις οποίες η εργοδοσία, προσπάθησε να επιβάλει τα αντεργατικά της σχέδια για να ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση της εταιρείας και να προστατευτεί η κερδοφορία της.

Μετά από 122 ημέρες απεργίας, μετά και από τις 15 νέες απολύσεις που η εργοδοσία έκανε την περασμένη Παρασκευή φτάνοντας συνολικά τις 80, την Τρίτη 28/2 το πρωί προσπάθησε να στήσει χωρίς επιτυχία απεργοσπαστικό μηχανισμό, αφού προσέκρουσε στην αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων.

Το πρωί της Τρίτης στις 5:30, τρία φορτηγά της θυγατρικής εταιρείας «Greensteel» εισέβαλαν στο εργοστάσιο και φόρτωσαν εμπόρευμα. Αμέσως σήμανε συναγερμός, η περιφρούρηση μαζικοποιήθηκε και οι απεργοί μπλόκαραν τα φορτηγά στην έξοδο. Αρκετή ώρα αργότερα στο χώρο έφτασε και η αστυνομία με επικεφαλής τον αστυνομικό διευθυντή Δυτικής Αττικής, ο οποίος ενημέρωσε τον πρόεδρο του σωματείου ότι έχει γίνει μήνυση και ότι απειλείται με σύλληψη και αυτόφωρο. Το σωματείο διαμήνυσε στην αστυνομία ότι δε θα επιτρέψουν την έξοδο στα φορτηγά αν δεν αδειάσουν το εμπόρευμα.

Σε απάντηση, οι απεργοί κλιμακώνουν τον αγώνα τους. Την Τετάρτη 29/2 οι απεργοί συγκεντρώθηκαν στο σταθμό του ηλεκτρικού της Κηφισιάς, και με μια ιδιαίτερα μαζική πορεία έφτασαν στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας, Όθωνος 86α & Κόκκοτα. Εκεί τους περίμεναν τα ΜΑΤ, και πίσω από αυτά, γύρω στους 25 απεργοσπάστες και άνθρωποι της εργοδοσίας. Δείτε σκηνές από το Redflyplanet:


Στη συγκέντρωση συμμετείχαν και μέλη της Επιτροπής Αγώνα Κηφισιάς.


Δείτε τη σχετική ανακοίνωση του Σωματείου εδώ

Την Κυριακή στις 4 Μαρτίου, στις 12 το μεσημέρι, στην πύλη της Χαλυβουργίας Ελλάδος, στην παραλία Ασπρόπυργου, 17ο  χλμ. Ε.Ο. Αθηνών - Κορίνθου, οι απεργοί διοργανώνουν συναυλία. 


Η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς θα βρίσκεται εκεί, σε ένδειξη συμπαράστασης σε έναν αγώνα κορυφαίας σημασίας για την εργατική τάξη και ολόκληρο το δοκιμαζόμενο εργαζόμενο λαό. Ελάτε μαζί μας! Θα συγκεντρωθούμε στις 11 π.μ. στο Βερόπουλο της Κάτω Κηφισιάς (Αχαρνών 80), από όπου θα πάμε με αυτοκίνητα στη Χαλυβουργία.